ذبح اسماعيل و اسلوب اوامر امتحاني در شريعت

The Exsanguination of Ishmael and the Style of Divine Commands in Sharia

در اين مقاله با اشاره به تفسيرهاي آگوستين، آكوييناس و كركگور از داستان ذبح اسماعيل به‌دست ابراهيم، نويسنده راه‌حل خود را براي رهايي از تضادنمايي ميان حكم معقول اخلاقي و حكم شرعي در اين داستان بيان مي‌كند و با استفاده از ايمان و اعتماد ابراهيم به عدالت خداوند، مي‌كوشد به اشكال‌هاي مطرح در اين زمينه پاسخ گويد. در ارزيابي نهايي به نظر مي‌رسد اگر بخواهيم اوامر امتحاني مانند مورد ابراهيم را امري عادي و مكرّر در شريعت فرض كنيم، چهره مطلوبي از دين باقي نمي‌ماند؛ يعني شرايط موجود در داستان ابراهيم براي زمان ما امكان تحقق ندارد و نمي‌توان روش عملي ابراهيم را به ديگر اوامر الهي سرايت داد. از اين‌رو، بايد اوامر امتحاني الهي را اسلوب‌بندي كرد و آنها را محدود به ضوابط خاصي فرض كرد. نويسنده به سه شرط اصلي محدوديت در تعداد، خاص‌بودن حكم و موضوع و وجوب علم بندگان به صدور حكم امتحاني اشاره مي‌كند تا راه تعقل را در سنجش حكم شرعي نسبت به عموم اوامر ديني باز بگذارد.