اثر زمانهاي مختلف اچ فلورايد فسفاته اسيدي ((APF جهت آماده سازي سطح سراميك ليتيوم دي سيليكات بر روي استحكام باند برشي كامپوزيت

Effect of Acidulated Phosphate Fluoride (APF) etching duration on the shear bond strength between a Lithium Disilicate-based Glass Ceramic and Composite Resin

خلاصه: سابقه و هدف: رستوريشن‌هاي تمام سراميكي گاهي دچار آسيب مي‌شوند و كامپوزيت از طريق باند با آن، مي تواند عملكرد مجدد را بازگرداند. براي اين منظور از اچ كننده‌هايي مانند اسيد هيدروفلوريك(HF) و ژل فلورايد فسفاته اسيدي(APF)بيشتر استفاده مي شود. ژل 23/1 درصدAPF برخلاف HF كه مي‌تواند تحريك بافتي ايجاد كند؛ براي مخاط دهان كاملا بي‌خطر است. اين مطالعه با هدف بررسي استحكام باند برشي كامپوزيت روي سراميك بعد از درمان توسط ژل APF در زمان هاي مختلف انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي 70 نمونه سراميك ليتيوم دي سيليكات (Empress 2) به قطر 16 و ضخامت 5/1 ميلي‌مترساخته وآماده‌سازي و به 7 گروه 10 تايي تقسيم شدند. گروه اول: بدون هيچ درماني بوده و گروه كنترل خوانده شد. گروه دوم:درمان با اسيد هيدروفلوريك 6/9 درصد در مدت زمان 4 دقيقه؛ ودرگروه سوم تا هفتم درمان با ژل 23/1 درصد APF در مدت زمان هاي مختلف 6،4، 8 ،10 و 12 دقيقه انجام و استحكام باند برشي هر نمونه مورد بررسي قرار گرفت .ميانگين استحكام باند نمونه ها با استفاده از آناليز‌هاي آماري واريانس يك طرفه (ANOVA و آزمون تعقيبي توكي( Tukey HSD) در نرم افزار آماري SPSS17 مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: ميانگين استحكام باند برشي در گروه دوم نسبت به ساير گروه‌ها به طور معني داري بيشتر بود. كه اين مقدار، 11/14±01/41 مگاپاسكال بدست آمد. (0001/0 P =) در حالي كه ميانگين استحكام باند در ساير گروه‌ها اختلاف معني‌داري با يكديگر نداشتند. (05/0 < P) و افزايش زمان اچينگ در گروه هاي درمان شده با APF اثري بر استحكام باند نداشت. نتيجه گيري: به نظر مي رسد براي باندينگ سراميك ليتيوم دي سليكات، اچينگ با ژل APF 23/1 درصد در دوره هاي زماني مختلف جايگزين مناسبي نسبت به اچينگ HF نمي باشد. كلمات كليدي: ليتيوم دي سيليكات، كامپوزيت رزين، فلورايد فسفاته اسيدي، استحكام برشي

ABSTRACT Background and Aim: Damaged all-ceramic restorations can be restored through bonding with composite resin. Etchants such as acidulated phosphate fluoride (APF 1.23%) and hydrofluoric acid (HF) are often used for this purpose. APF gel is harmless for oral mucosa unlike HF, which can cause tissue irritation. Therefore, the present study aimed to evaluate the shear bond strength between composite resin and ceramic after various durations of surface treatment with APF gel. Materials and Methods: In this in-vitro study, seventy lithium disilicate ceramic (Empress 2) specimens (16 mm in diameter and 1.5 mm thick) were prepared and divided into 7 groups (n=10). The first group received no surface treatment and served as a control. The second group was treated with 9.6% hydrofluoric acid for 4 minutes and the experimental groups 3 to 7 were surface treated with 1.23% APF gel for durations of 4, 6, 8, 10 and 12 minutes respectively. Afterwards, the shear bond strength of each sample was evaluated. Mean bond strengths (MPa) of samples were analyzed by One-way ANOVA and TUKEY HSD tests in SPSS 17 software. Results: The mean shear bond strength in the second group was significantly higher than the other groups and equaled 41.01± 14.11 MPa (p=0.0001), while the average bond strengths in the other groups were not significantly different (p > 0.05) and increased etching times in the experimental groups treated with APF gel had no effect on the shear bond strength. Conclusion: It seems that 1.23% APF gel with various etching durations is not a suitable substitute for hydrofluoric acid etchant in surface treatment of lithium disilicate ceramic. Key words: lithium disilicate, composite resin, acidulated phosphate fluoride, shear strength.