اثر اجراي استاندارد 28 حسابداري و افزايش مطالبات بر حد توانگري شركت‌هاي بيمه

The Effect of Accounting Standard No. 28 Implementation and the Increase of Claims on the Insurance Companiesʹʹ Solvency Margin

نظارت بر شركت‌هاي بيمه، همواره از مهم‌ترين دغدغه‌هاي دولت‌ها بوده است. در بيمه، پرداخت بهاي ارايه خدمت پيش از انجام خدمت (پرداخت خسارت) و توانايي ايفاي تعهدات توسط متعهد (بيمه‌گر)، از مهم‌ترين چالش‌هاي پيش روي بيمه‌گذاران است، تا جايي كه دولت‌ها را وادار به ايجاد قوانيني سخت و محدودكننده نموده است. از جمله اين قوانين، وجود توانگري شركت‌هاي بيمه در مواجهه با خطر و جبران خسارات ناشي از خطرات بزرگ نظير بلاياي طبيعي يا حوادث غير مترقبه است. در ايران تضاد آشكاري بين قوانين بيمه‌اي و حسابداري وجود دارد. با تدوين استاندارد 28 حسابداري در سال 1388 فاصله ميان اين استاندارد و واقعيت‌هاي بيمه‌اي آشكار شد. در بيمه همواره برآورد صحيح خسارت و ايجاد ذخيره مكفي براي يك ريسك، در زمان يا مكان نامعلوم مطرح است، وليكن در استاندارد‌هاي حسابداري، براي ايجاد يك ذخيره با شرايط فوق به دليل عدم شناسايي ذينفع يا برآورد صحيح از ميزان و زمان بروز خسارت، بدهي شناسايي‌نشده و ذخيره فني تكميلي (بلاياي طبيعي) را يك بدهي تلقي نمي‌نمايند. در اين تحقيق نتايج حاصل از تاثيرات اجراي استاندارد 28 حسابداري و عدم محاسبه ذخيره فني تكميلي و همچنين تاثير افزايش مطالبات شركت‌هاي بيمه روي حد توانگري شركت‌هاي بيمه مورد ارزيابي قرار گرفته است.

Supervision over the insurance companies has always been a major concern of the governments. In insurance sectors, the payment of the service cost before the service fulfillment (loss payment) is rendered and the ability of liability fulfillment by the insurer are the most important challenges for the insurers. Therefore, the governments are obliged to establish rigid regulations. One of these regulations is the existence of solvency in the insurance companies for the risk exposure, disaster and catastrophic events compensation. There is an obvious conflict between insurance regulation and accounting in Iran. By establishing accounting Standard No. 28 in 1388, the gap between this standard and insurance realities have been arised. In insurance industry, a precise loss evaluation and establishing a sufficient reserve for the risk in an unknown place and time is considered, but in accounting standards, in order to make such a reserve, due to the lack of identification of the beneficiary or accuracy about the amount or time of the claim, complementary technical reserve (natural disasters) is not regarded as a debt. The result of the effects of accounting standard 28, not computing the complementary technical reserve and the increase of debtors on the solvency margin of insurance companies are evaluated in the current study.