ماه مبـارك رمضــان از منظر دين مبين اســلام

رمضان ماه ميهماني خداوند است و قرآن كتاب هدايت بشريت در يكي از شب هاي قدرش نازل شده است. در اين ماه درهاي رحمت خداوند براي آمرزش گناهان انسان ها باز است؛ روزه گرفتن در اين ماه واجب و منظور از روزه گرفتن آن است كه انسان براي اطاعت فرمان خدا، از اذان صبح تا مغرب، از چيزهايي كه روزه را باطل مي كند خودداري نمايد؛ روزه مختص به يك آيين و شريعت خاص نبوده بلكه از قبل وجود داشته است؛ روزه از جهت فردي و اجتماعي داراي فوايد زيادي است از جمله: معنويات فرد را بالا مي برد؛ اراده و ايمان فرد را تقويت مي كند؛ صبر انسان را بالا مي برد، بهداشت، سلامت جسمي، روحي و رواني فرد را تامين مي كند، خودسازي فردي، ايجاد اخلاص در افراد و ... نقش به سزايي را ايفا مي نمايد. روزه، براي اقتصاد جامعه مفيد است و همچون سدي عظيم در مقابل اسراف ها و تبذيرهاي انساني در جامعه مي باشد كه مانع از شكاف و جدايي بين اقشار مختلف جامعه از لحاظ وضعيت اقتصادي گشته و يك مساوات و توازن خاص را در جامعه بين اقشار غني و فقير بر قرار مي سازد؛ همچنين موجب مي شود تا غني ضمن اطلاع از وضعيت فقير از او دستگيري نمايد؛ روزه داري درس توحيد و ولايت پذيري را به افراد جامعه مي آموزد.