بررسي رابطه سياست و ديانت در الميزان

لغت شناسان براي واژه سياست معاني از قبيل «رعيت داري، پاس داشتن ملك، تدبير، عقوبت، رياست، داوري و تنبيه» ذكر كرده اند. علامه طباطبايي در كتاب الميزان تعريفي از دين ارايه نموده است كه عبارت از آن روش مخصوصي در زندگي است كه صلاح دنيا را به طوري كه موافق كمال اخروي و حيات دايمي حقيقي باشد، تامين نمايد. با توجه به مفهوم دين وسياست، مي توان دريافت كه در اسلام رابطه اين دو منطقي و ماهوي است و لازم و ملزوم يكديگرند. مرحوم علامه در اين كه چه كسي بايد حكومت كند و چرا بايد از وي اطاعت شود، به قانون طبيعي تمسك جسته و معتقد است. انسان فطرتا به دنبال آگاه ترين، بهترين و عادلترين فرد است كه در اسلام در زمان غيبت، فقيه است. وي در اثبات چنين امري از شيوه فقهي مبني بر تفويض امر ولايت از بالا استفاده نكرده بلكه استدلالي عقلي و فلسفي دارد.