انطباق تشخيص‌هاي باليني وآسيب‌شناسي ضايعات بافت نرم دهان در بيماران مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي اصفهان طي سال‌هاي 1390-1367

Correlation between clinical diagnosis and histopathological diagnosis of oral soft tissue lesions in Isfahan Dental School from 1988 to 2011

چكيده مقدمه: بسياري از ضايعات بافت نرم دهان نماي باليني مشابهي دارند، اما در اكثر موارد تشخيص نهايي بر اساس بررسي آسيب شناسي ضايعه انجام مي‌گيرد. هدف از اين مطالعه بررسي انطباق تشخيص‌هاي باليني و آسيب شناسي بيماري‌هاي بافت نرم دهان در بيماران مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي اصفهان طي سال‌هاي 1390-1367 بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي-تحليلي گذشته‌نگر تعداد 3877 پرونده مربوط به ضايعات بافت نرم دهان بررسي شد. ميزان همخواني تشخيص‌هاي باليني و آسيب‌شناسي براساس اطلاعات باليني شامل سن و جنس بيماران، تشخيص‌هاي افتراقي باليني اول و دوم، محل، رنگ، قوام، روند بيولوژيك، سطح، نماي ضايعه و رتبه علمي تشخيص دهنده ثبت شد. داده‌هاي به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و آزمون آماريchi-square بررسي شد (05/0 =?). يافته‌ها: ميزان انطباق تشخيص آسيب‌شناسي با تشخيص باليني افتراقي اول 2/61% و تشخيص باليني افتراقي دوم 6/10% بود. بيشترين ميزان انطباق مربوط به ضايعات خود ايمني (1/84%) بود كه در اين گروه ليكن پلان (6/90%) و سپس پمفيگوييد پوستي –مخاطي (5/61%) بيشترين تشخيص درست را داشتند. ارتباط تطابق تشخيص با گروه سني معني‌دار بود (019/0 = pvalue) اما با جنسيت بيماران معني‌دار نبود (904/0 = pvalue). نتيجه‌گيري: ميزان انطباق تشخيص آسيب‌شناسي با تشخيص باليني افتراقي اول بيشتر از تشخيص باليني افتراقي دوم بود. كليد واژه‌ها: پوسيدگي دنداني، راديوگرافي ديجيتال، ويژگي، حساسيت

Abstract Introduction: As many oral soft tissue lesions have similar clinical features, in most cases the final diagnosis is based on histologic examination of the lesion. The aim of this study was to assess the correlation between clinical and histopathological diagnosis of oral soft tissue lesions in patients referred to Isfahan Dental School from 1988 to 2011. Materials and methods: In this retrospective descriptive-analytical study, 3877 patient files with soft tissue lesions were evaluated. Correlation between clinical and histopathological diagnosis was assessed based on age, gender, clinical data, first and second differential diagnosis, location, color, consistency, biologic course, surface characteristics and the appearance of the lesion and academic rank of the clinician. Data were analyzed with chi-squared test using SPSS 18 (?=0.05). Results: The correlation of histopathological diagnosis and the first clinical diagnosis was 61.2%, with 10.6% for the second clinical diagnosis. The most correct clinical diagnoses were related to autoimmune lesions (84.1%), with lichen planus (90.6%) and mucocutaneous pemphigoid (61.5%) exhibiting the most accurate diagnoses in this group. The correlation between age and diagnosis was significant (p value = 0.019), with no significant correlation with gender (p value = 0.904). Conclusion: The histopathological diagnosis with more consistent with the first clinical diagnosis compared to the second clinical diagnosis. Key words: Diagnosis, Lesions, Oral Soft tissues, Pathology.