بررسي سطح توسعه روستايي با تكنيك TOPSIS (مطالعه موردي: بخش اصلاندوز- پارس آباد)

Study of Level of Rural Development by TOPSIS Technique (A Case Study: Aslandoz Region- Parsabad)

امروزه استفاده از شاخص هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و بهداشتي مي تواند معياري مناسب براي تعيين جايگاه روستا و رفع مشكلات و نارسايي هاي جهت نيل به رفاه اقتصادي و سلامتي اجتماعي باشد. هدف اين تحقيق بررسي توسعه يافتگي سكونتگاه هاي روستايي بخش اصلاندوز شهرستان پارس آباد مي باشد. تعداد سكونتگاه ها 118 مورد و تعداد شاخص 27 مورد اشند. اين تحقيق از نوع توصيفي بود. جهت رتبه بندي سكونتگاه هاي بخش از روشTOPSIS استفاده شد. نتايج نشان داد كه بر اساس ميزان محاسبه شده، حداقل 083/0 براي قشلاق گدايلو و حداكثر 67/0 براي شهر اصلاندوز مي باشد و ميانگين آن برابر 16/0 است. دامنه نوسان سطح توسعه يافتگي سكونتگاه هاي بخش 58/0 برآورد شده است. هم چنين 13 سكونتگاه در حال توسعه و 103 سكونتگاه توسعه نيافته مي باشند. تحليل واريانس نشان داد كه تفاوت معناداري بين ميانگين هاي هاي سطوح توسعه وجود دارد.

Today use of economic, social, cultural and health indicators can create suitable standards to determine rural situation and elimination of the problems and challenges for achieving to economic welfare and social health. The aim of this research is the study of development extent of rural residents in Aslandoz region of Parsabad city. The numbers of residents and indictors used were 118 and 27 respectively. Methodological approach of this study was a descriptive research. The TOPSIS method was used for country residency ranking. Results showed that based on calculated lowest it was 0.083 for Gheshlaghe gedaylo and the highest was 0.47 for Aslandoz city. The average was 0.16. The range of developed level of rural residencies has been estimated 0.58, also 13 residencies were developing and 103 residencies were undeveloped. Analysis of variance showed that there was significant difference between the averages of development levels.