بررسي موارد معافيت متصدي حمل ونقل جاده اي كالا و شرايط (CMR) استنادي آن ها در كنوانسيون حمل ونقل بينالمللي كالا

Assessment of Exemptions of Road Carrier Liability in the Convention on the Contract for the International Carriage of Goods by Road

كنوانسيون قرارداد حمل ونقل بينالمللي كالا از طريق جاده كه در سال 1956 تدوين گرديده و مورد الحاق كشورهاي بسياري، از جمله ايران قرار گرفته، سبب يكسان شدن مقررات، در اين عرصه گرديده است. مطابق اين كنوانسيون، متصدي حمل ونقل زميني براي خسارات وارده به فرستنده و گيرنده كالا مسيول مي باشد. بههنگام بروز خسارت، در مواردي، براي متصدي حمل ونقل معافيت هايي در نظر گرفته شده است. بررسي شيوه هاي دفاعي متصدي و شرايط استنادي آن ها علاوه بر فوايد كاربردي، آثار علمي مهمي دربردارد از جمله اين كه نقش بسزايي در درك مبناي مسيولي?ت حداكثر مراقبت مطرح در كنوانسيون مزبور دارد. موارد معافي?ت مطرح محدود به قوه قاهره نمي باشد و حتّي به نحو قابل توج?هي مخاطرات ذاتي حمل ونقل زميني مورد توجه قرار گرفته است. تمسك به برخي از موارد معافي?ت مستلزم اثبات رابطه سببي?ت بين موارد ياد شده با خسارت تحقق يافته است و در برخي موراد صرف اثبات وجود موارد معافي?ت مربوط به مخاطرات ذاتي حم لونقل جهت رفع مسيولي?ت كافي است. مرور زمان نيز به عنوان يك مورد دفاعي در كنوانسيون پيش بيني شده است.

The 1956 International Convention on Transport of Goods by Roads, which has been adopted by many countries, including Iran, led to the uniformity of regulations in this area. According to this convention, the carrier is liable to pay compensation for damages occurred in road transport. In some cases, the carrier may exempt from liability. The basis of liability and its exemptions are interrelated, and hence it is necessary to consider both of them in order to understand exemptions of liability. This article examines exemptions in this convention, and discusses adopted requirements for applying these exemptions. Whenever it is necessary, Iranian law will also be discussed.