مهاجرت قبايل عرب به آسياي مركزي و پي آمدهاي آن در قرون اوليه هجري

The Migrations of Arab Tribes to the Central Asia and its Consequence in the First Centuries after Hijrah

يكي از آثار فتوحات اعراب در آسياي مركزي، مهاجرت برخي از اعراب جزيره العرب به مناطق تازه فتح شده بود. با وجود اين كه انديشه اسكان دايمي اعراب در شرق به نخستين‏ دوره فتوحات بازمي‏گشت اما در دوره امويان، به اين امر بيشتر توجه مي شد. حضور مهاجران در منطقه شرق، حفاظت از سرزمين هاي فتح شده را آسان تر مي كرد. هم چنين مي توانست زمينه هاي لازم براي افزايش جمعيت و تامين نيروي جنگي براي فتوحات بعدي در مشرق را فراهم سازد. مهاجرت اعراب هرچند به ظاهر انگيزه نظامي داشت، اما بي-ترديد، ريشه هاي اقتصادي و سياسي نيز در آنها موثر بود. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي - تحليلي و با استفاده از مطالعات كتابخانه اي درصدد بررسي عوامل موثر در اسكان قبايل عرب در آسياي مركزي و پي آمدهاي گوناگون آن تا اواسط قرن دوم هجري (فروپاشي امويان) است.

One of the trace of Arabs’ conquests in the central Asia has been the migration of some Arabs of Arabian Peninsula to the newly conquered areas. The idea of enduring residence of Arabs in the East refers to the first era of conquests, however in time of Umayyads; this matter was at the center of more attention. The presence of migrants in the East would lead to the easier protection of the conquered area. Additionally, it could provide the required ground for the increase of the population and war force in favor of the next conquests in the East. The migration of Arabs was apparently due to the military motivation, whereas the economical and political issues were undoubtedly effective in this regard. Through the descriptive-analytical approach as well as library studies, the present research is to investigate the effective elements in the residence of Arab tribes in the central Asia and its diverse consequences (the collapse of Umayyads) until the middle of the second century after hijrah.