نقد و بررسي ادعاي برتري يهود بر ساير ملل از منظر قرآن كريم

Criticizing and Examining Claim of Jewish Supremacism over the Other People from the Perspective of the Noble Quran

اعتقاد به برگزيدگي و برتري قوم يهود، ارتباط تنگاتنگي با ديگر آموزه‌هاي اين دين دارد. از اين رو مي‌توان اعتقاد به برگزيده بودن قوم يهود را اصلي‌ترين و كليدي‌ترين آموزه يهوديت به شمار آورد. آنان خود را از همه انسان‌ها برتر و بالاتر مي‌دانند و معتقدند كه بقيه انسان‌ها بايد در خدمت آن‌ها باشند. با تامل در قرآن معلوم مي‌شود كه تفضيل به معناي برتري نيست و منظور از آن، اعطاي يك نوع ويژگي و فزوني از طرف خدا به آن‌ها در ميان مردم زمانه خودشان است؛ يعني فضل به قوم موسي? در زمان خودش است، نه اينكه نسبت به همگان و در همه زمان‌ها باشد.

The belief of “chosenness” and superiority of the Jewish people has a close relation to the teachings of that religion. Hence, the idea of “chosenness” of the Jewish people is the most important and principal key of teaching of Judaism. They believe that they are superior and eminent to the other people and think the other people should serve them. Close consideration in the noble Quran reveals that Tafzil (تفضيل) does not mean “superiority” but it means God gives them a kind of an excess and privilege to the people of their own time meaning that excess to the people of Moses has related to the period of their own time and not to all people in all times. Key words: The superiority of Israelites, Supremacism, Excess.