حق دسترسي به غذا در مخاصمات از منظر موازين حقوق بين‌الملل

انگليسي

حق دسترسي به غذا و رهايي از گرسنگي، جز حقوق بنيادين بشري محسوب ميشود و تحت هيچ شرايطي حتي در مخاصمات نيز قابل تعليق نيست زيرا هرگونه تعدي به حق غذا مي‌تواند موجب مرگ شود. اين‌حق در اسناد مختلف بين‌المللي، منطقه‌اي و ملي به رسميت شناخته شده است. با توجه به نقش غذا و رساندن آن به افراد نيازمند در شرايط اضطراري به‌ويژه در مخاصمات مسلحانه داخلي و بين‌المللي و با توجه به آنكه در اين‌وضعيت‌ها، هم حقوق بين‌الملل بشر و هم حقوق بين‌الملل بشردوستانه حاكم است لذا حقوق بين‌الملل تا آن حد پيش رفته كه استفاده از ابزار گرسنگي، نابودكردن يا غيرقابل‌استفاده‌كردن اموال براي حيات جمعيت غيرنظامي، ممانعت از دريافت كمك‌هاي بشردوستانه و... در مخاصمات مسلحانه را به‌ منزله جنايات جنگي، جنايات نسل‌زدايي و جنايات عليه بشريت قلمداد مي‌كند و حق دادخواهي درباره نقض حق غذا را از طريق نهادهاي مختلف بين‌المللي از قبيل ديوان كيفري بين‌المللي، شوراي امنيت و ... به رسميت مي‌شناسد.

The right to food and freedom from hunger are fundamental human rights and under no circumstances even in the hostilities, can be suspended because any infringement upon the right to food can lead to death from starvation. This right has been identified in various international documents, regional and national level. There are national and international rules with regard to the role of food and delivering it to those in need, in an emergency, especially in internal and international armed conflicts. Using hunger, destroying properties or making them useless for life of civil population and preventing humanitarian aids in international hostilities are crimes of genocide, war crime and crimes against humanity. These crimes can be prosecuted in international bodies like ICC and U. N Security Council.