تحليل انتقادي ديدگاه جان شلنبرگ در باب مسيله خفاي الهي

Critical Analysis of J.L. Schellenberg’s Views on the Problem of Divine Hiddenness

جان شلنبرگ، فيلسوف دين معاصر، براي اولين بار در سال 1993 «برهان خفا» را مطرح كرد. بر مبناي اين برهان، خداوند براي بيشتر انسان‏ها شواهد كافي بر وجود خود ارايه نكرده است، و از اين رو در خفاست. به عبارت ديگر، برخي از انسان‏ها، بدون تقصير و بي آن كه سزاوار سرزنش باشند، به شواهد كافي براي وجود خداوند دست نمي‏يابند. از منظر شلنبرگ، اين امر قرينه‏اي به سود خداناباوري است. شلنبرگ معتقد است از آنجا كه خداي محب نبايد مزايا و منافع باور و اعتقاد را از آدميان دريغ ورزد، فقدان شواهد بر وجود خداوند با عشق و حب الهي ناسازگار است. اين مقاله نشان مي‏دهد كه برهان شلنبرگ مخدوش است. دفاع وي از دو مقدمه بحث‏انگيز برهانش موفق نيست: يكي اين ادعا كه عشق خداوند با اين فعل او كه اجازه مي‏دهد برخي انسان‏ها در وجود خدا دستخوش ترديد شوند، ناسازگار است؛ و ديگري اين كه ناباوري عده‏اي از لاادري‏گران سرزنش‏ناپذير است. اديان الهي براي اين انديشه كه هر نوع ناباوري سرزنش‏پذير است دلايل قابل‏قبولي دارند و شلنبرگ در رد آن‏ها موفق نيست.

In 1993, for the first time, John L. Schellenberg, the contemporary philosopher of religion, proposed the “Hiddenness Argument’’. According to this argument, as God doesn’t provide for many people sufficient evidence for His existence, He is hidden. In other words, that many people inculpably fail to find sufficient evidence for the existence of God constitutes evidence for atheism. Schellenberg argues that since a loving God would not withhold the benefits of belief, the lack of evidence for God’s existence is incompatible with divine love. This paper argues that his defense of two controversial premises of his argument is unsuccessful: one is that God’s love is incompatible with His allowing some to remain in doubt about His existence, and the other is: the nonbelief of some agnostics is inculpable. Theistic Religions have plausible reasons, which Schellenberg has not succeeded in refuting, for thinking that every nonbelief is culpable