اندازه گيري ميزان ليگنين در بذر و فعاليت آنزيم هاي پراكسيداز و لاكاز در آريل برخي ژنوتيپ هاي نرم دانه و سخت دانه انار طي مراحل مختلف رشدي ميوه

به منظور بررسي فرايند سخت شدن بذر در انار، برخي پارامترهاي بيوشيميايي مربوط به آن در قسمت گوشتي آريل يا در بذر تعدادي ژنوتيپ نرم دانه و سخت دانه انار در زمان هاي مختلف رشدي ميوه، از تشكيل تا رسيدن آن ارزيابي شد. اندازه گيري ميزان ليگنين در بذر و بقيه اندازه گيري ها در قسمت گوشتي آريل انجام شد. تجزيه واريانس داده ها تفاوت هاي معناداري بين ژنوتيپ ها و مراحل مختلف رشدي نشان داد. ميزان فعاليت آنزيم پراكسيداز در مرحله اول نمونه گيري كه دانه ها كاملاً نرم بودند، در همه آن ها نسبتاً زياد بود، سپس در مراحل دوم (شروع سخت شدن در ژنوتيپ هاي سخت دانه) و سوم اندازه گيري كاهش يافت و در مرحله آخر در ژنوتيپ هاي سخت دانه افزايش و به چهار برابر ژنوتيپ هاي نرم دانه رسيد، در حالي كه در انواع نرم دانه ثابت ماند. ميزان فعاليت آنزيم لاكاز طي فصل رشد روند نامشخص تري از خود نشان داد و تفاوت هاي زيادي در ژنوتيپ هاي سخت و نرم دانه نشان نداد، اگر چه در اغلب ژنوتيپ ها ميزان آن در مراحل پاياني رشد ميوه كاهش يافت. در ژنوتيپ هاي نرم دانه ميزان پروتئين كل در مرحله اول نمونه برداري بيشتر از بقيه مراحل بود و در مرحله دوم كاهش يافت و در مراحل بعدي با كمي افزايش تقريباً ثابت ماند. در ژنوتيپ هاي سخت دانه ميزان پروتئين كل تا مرحله سوم رشدي كاهش و سپس افزايش نشان داد و در نهايت ميزان پروتئين كل در ژنوتيپ هاي نرم و سخت دانه در مرحله آخر نمونه برداري به يك مقدار مشابه رسيد. ميزان ليگنين بذر طي مراحل رشدي در همه ژنوتيپ ها روند افزايشي نشان داد، ولي در همه مراحل در انواع نرم دانه مقداري كمتر از انواع سخت دانه بود. با توجه به نتايج، تفاوت قابل توجه در ميزان فعاليت آنزيم پراكسيداز در مرحله آخر رشدي، و فعاليت بسيار بيشتر اين آنزيم نسبت به آنزيم لاكاز (حداقل ده هزار برابر)، ممكن است آنزيم پراكسيداز آنزيم اصلي در ايجاد تفاوت در سختي بذور انار باشد.