تاثير آموزش اميد درماني بر اميد به زندگي و سلامت عمومي بيماران مبتلا به سرطان

Effect of hope therapy training on life expectancy and general health in cancer patients

مقدمه: سرطان دسته اي از بيماريهاست كه با رشد كنترل نشده و تهاجم به بافت هاي موضعي و متاستاز مشخص مي شود. روحيه اميدوارانه از عوامل بسيار مهم و از عناصر ضروري در بيماران سرطاني است كه اثرات زيادي بر سازگاري بيماران با شرايط زندگي، به خصوص در زمان درد و محروميت دارد. اميد مي تواند در افزايش سلامت عمومي بيماران سرطاني سهم به سزايي داشته و در مراحل مختلف بيماري تاثيرگذار باشد. هدف: اين پژوهش با هدف تعيين تاثير آموزش اميد درماني بر اميد به زندگي و سلامت عمومي در بيماران مبتلا به سرطان صورت گرفته است. روش كار: اين پژوهش، مطالعه اي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري شامل افراد مبتلا به سرطان بودند كه در بيمارستان شفا اهواز تحت درمان قرار داشتند. روش نمونه گيري بصورت تصادفي ساده بود. ابتدا از كليه افراد آزمون اميد به زندگي و سلامت عمومي به عمل آمد؛ سپس تعداد 30 نفر از جامعه فوق كه نمره كمتري را در اين آزمونها كسب كرده بودند، انتخاب شدند. آموزش اميد درماني طي 8 جلسه 90 دقيقه اي اجرا شد. پس از اتمام جلسات، پس آزمون بر روي دو گروه آزمايش وكنترل اجرا شد. نتايج: تحليل داده ها نشان داد كه بين ميانگين نمره هاي پس آزمون گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني دار وجود دارد (01/0p < )، به نحوي كه آموزش اميد درماني موجب ارتقاي اميد به زندگي و سلامت عمومي در گروه آزمايش شده است(01/0p < ). نتيجه گيري: به منظور بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سرطان، ارايه خدمات آموزشي و برنامه هاي ارتقا دهنده اميد با روشهاي مناسب مانند يادگيري بر اساس حل مسيله يا مشاركت فعال بيمار مي تواند اثرات مفيدي بر جاي گذارد.

Introduction: Cancer is among diseases characterized with uncontrollable growth and invasion of tissues and metastasis. Hopeful spirit is important and essential factor in cancer patients that has many effects on patients’ adaptability with life situation, especially in periods of pain and suffering. Hope has a significant role on promoting the general health of patient with cancer and affects various steps of disease. Objective: This study aims to determine the effect of hope therapy training on promoting hope to live and general health in patients with cancer. Method: This is an experimental study with pre and posttest with control group. Samples included cancer patients being treated in Shafa Hospital in Ahvaz. They were selected by simple random method. At first, all patients completed the general health and life expectation tests. Then, 30 patients who had the lowest scores in these tests were selected. The training of hope therapy was done in 8 sessions; each session lasted 90 minutes. After finishing sessions, posttest was administrated to experimental and control group. Results: Data analysis showed a significant difference in mean scores of control and experimental group (p?0.01), so the training of hope therapy leads to improving hope to live and general health in experimental group. Conclusion: In order to improve cancer patients’ quality of life, presenting educational services and hope promoting program with proper methods such problem based learning or patient active participation can be effective.