سطح بندي توسعه يافتگي شهرستان‌هاي استان اردبيل

Level Specification of Ardebil Province Cities Development

لازمه برنامه ريزي منطقه‌اي، شناسايي جايگاه توسعه يافتگي هر منطقه (يا شهرستان) نسبت به يكديگر مي‌باشد. بر اين اساس با روش توصيفي- تحليلي و كمي، وضعيت شهرستان‌هاي استان اردبيل به لحاظ شاخص‌هاي فرهنگي، اقتصادي، زيربنايي و بهداشتي و درماني، با استفاده از سالنامه‌ي آماري 1391 استان، مورد مطالعه قرار گرفته است. باتوجه به روابط دروني معيارهاي توسعه، از روش ANP، ميزان اثرگذاري و ضريب اهميت شاخص‌هاي موجود در توسعه يافتگي شهرستان‌هاي استان اردبيل، تعيين مي‌شود و با استفاده از مدل ويكور، ميزان توسعه يافتگي شهرستان‌هاي استان به لحاظ شاخص‌هاي يادشده، سطح‌بندي مي‌شود. نتيجه‌ي حاصل از پژوهش نشان داد كه؛ شهرستان نمين برخوردارترين و شهرستان‌هاي بيله‌سوار و پارس‌آباد (مناطق شمالي استان)، محروم‌ترين شهرستان‌هاي استان به لحاظ شاخص‌هاي ياد شده مي‌باشند. از نظر ديد راهكاري، منطبق شدن ميزان محروميت از نظر مكاني با مناطق شمالي استان، آمايش هرچه دقيق‌تر مناطق با اعطاي امتيازات اقتصادي و احياي نقش بازرگاني(مثل منطقه‌ي آزاد) را مي‌طلبد.

It is necessary for regional planning to identify the status of development of each area (or city) with respect to one another. Based on analytical and quantitative method, the city of Ardabil province in terms of cultural, economic, infrastructure and health, using statistical year of 1391, has been studied. Given the inter-relationships of criteria development of ANP, the effectiveness and efficiency of development indicators in the city of Ardabil, determined using Vikor model, the development of the city and the province regarding the above criteria, Stratification occurs. The results of the study showed that, Namin city Benefit the most and Bilesavar and Pars Abad city (north), depriving the city of the province are mentioned criteria. In terms of vision, strategy, conforming to the exclusion of the place to the north, the more detailed planning of the economy and the revival of trade privileges (such as region free) is required.