سياست خارجي تركيه در قفقاز جنوبي و منافع ايران و روسيه

Turkey’s Foreign Policy in South Caucasus and Interestsof Iran and Russia

با به قدرت رسيدن حزب" عدالت و توسعه" در تركيه در سال 2002 م يلادي، سياست خارجي اين كشور در روابط منطقهاي و فرامنطقهاي دستخوش تغييرات جدي شد . سياست خارجي تركيه قبل از 2002 يك سياستخارجي به مراتب غربگرا و تكبعدي بود و اين كشور بخش عمده سي است هاي خود را در جهت رابطه با غرب به ويژه ايالاتمتحده آمريكا و عضويت در اتحاديه اروپا شكل داده بود . اما با رويكار آمدن دولت عدالتو توسعه، سياستخارجي تركيه از يك سياست تكبعدي تبديل به يك سياستخارجي چندبعدي، عملگرا و منافعمحور در محيط پيرامو ني و جهاني شد . يكي از ابعاد مهم اين سياستخارجيِ متحول شده، توجه به مناطق پيراموني و كشورهاي همسايه به منظور افزايش نقش و جايگاه تركيه در اين مناطق از جمله قفقاز جنوبي ميباشد . اين مقاله در صدد است با روشي توصيفي و تحليلي به بررسي جنبههاي سياست خارجي ترك يه در قفقاز و تقابل منافع آن با دو كشور قدرتمند ايران و روسيه در اين منطقه از منظر جغرافياي سياسي بپردازد. سياستهاي تركيه در اين منطقه در تقابل با منافع ايران و روسيه مي باشد و سبب تحديد منافع منطقهاي ايران و روسيه شده است . سيوال اصلي مقاله اين است كه سياستهاي قفقازي تركيه چه تاثيراتي بر منافع ايران و روسيه گذاشته است كه سبب بهوجود آمدن تقابل منافع ميان آنها در قفقاز شده است؟ فرضيه مقاله حاضر نيز اين است كه، سياستهاي تركيه در قفقاز، به دليل تاثيرگذاري مستقيم بر منافع منطقهاي ايران و روسيه و تحديد منا فع آنها، سبب به وجود آمدن تقابل منافع ميان تركيه با ايران و روسيه در قفقاز جنوبي شده است.