عنوان مقاله :
نقش واسطه اي خودشفقت ورزي و خودمهارگري در رابطه بين روان سازه هاي سازش نايافته اوليه و كيفيت زندگي
پديد آورندگان :
بشارت، محمد علي نويسنده دانشگاه تهران,; , , كشاورز، سميرا نويسنده , , غلامعلي لواساني، مسعود نويسنده دانشگاه تهران G. Lavassani , M
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1394 شماره 44
كليدواژه :
روان سازه , خودمهارگري , كيفيت زندگي , خودشفقت ورزي
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر تعيين نقش واسطهاي خودشفقتورزي و خودمهارگري در رابطه بين روانسازههاي سازش نايافته اوليه و كيفيت زندگي بود. تعداد 391 نفر (209 زن، 182 مرد) از جمعيت عمومي شهر شيراز به صورت داوطلب در اين پژوهش شركت كردند. شركت كنندگان فرم كوتاه پرسشنامه روانسازه يانگ (YSQ-SF؛ يانگ و براون، 1999)، فرم كوتاه مقياس كيفيت زندگي (WHOQOL؛ سازمان جهاني بهداشت، 1996)، مقياس خودشفقتورزي (SCS؛ نف، 2003ب) و مقياس خودمهارگري (SCS؛ تنگني، باميستر، و بون، 2004) را تكميل كردند. نتايج نشان دادند بين روان سازه هاي سازش نايافته اوليه و كيفيت زندگي همبستگي منفي معنادار وجود دارد. خودشفقتورزي در رابطه بين روان سازه هاي رهاشدگي/طرد و حدنارسايي با كيفيت زندگي و خودمهارگري نيز در رابطه بين روان سازه هاي رهاشدگي/طرد، حدنارسايي و بيش گوش به زنگي/بازداري با كيفيت زندگي نقش واسطهاي داشتند. بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت نخست روان سازه ها نقشي تعيين كننده بر كيفيت زندگي و سلامت رواني دارند؛ دوم آنكه اين تاثيرگذاري تا حدودي به صورت غيرمستقيم و به واسطه متغيرهايي چون خودشفقتورزي و خودمهارگري صورت مي گيرد.
عنوان نشريه :
روانشناسي تحولي: روان شناسان ايراني
عنوان نشريه :
روانشناسي تحولي: روان شناسان ايراني
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 44 سال 1394
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان