بررسي اثرات گردشگري در ارتقاي توانمندي هاي اجتماعي و روان شناختي روستاييان (مطالعه ي موردي: شهرستان مشگين شهر)

در كشورهاي جهان از گردشگري به عنوان كاتاليزوري كارآمد براي بازسازي و توسعه اجتماعي نواحي روستايي ياد شده است و هدف اين مقاله بررسي اثرات گردشگري در ارتقاي توانمندي هاي اجتماعي و روان شناختي روستاييان در مناطق روستايي شهرستان مشگين شهر مي باشد. اين تحقيق از لحاظ هدف، توسعه اي، و از لحاظ ماهيت، توصيفي و پيمايشي و نيز از نوع علي-مقايسه اي و تحليلي است جامعه آماري تحقيق شامل كليه روستاييان ساكن در روستاي نمونه گردشگري موئيل مي باشد. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده و بر اساس فرمول كوكران، تعداد نمونه مناسب براي اين تحقيق 200 نفر به دست آمد؛ از سويي، براي برابري در آزمون و نتيجه، 200 از روستاييان ساكن در روستاي فاقد گردشگري ساربانلار به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. اين تحقيق به روش پيمايشي با استفاده از پرسش نامه انجام گرديده است روايي صوري پرسش نامه توسط پانل متخصصان مورد تاييد قرار گرفت. مطالعه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماري با تعداد30 پرسش نامه صورت گرفت و با داده هاي كسب شده و استفاده از فرمول ويژه كرونباخ آلفا در نرم افزار SPSS، پايايي پرسش نامه تحقيق 85/0 بدست آمد. نتايج آزمون t در ارتباط با ويژگي هاي اجتماعي و روانشناختي دو گروه نشان مي دهد كه بين متغيرهاي مسئوليت پذيري، خوداتكايي و تقويت اعتماد به نفس با متغير وابسته رابطه معني داري وجود ندارد؛ اما بين متغيرهاي بهبود انگيزش، انتقادپذيري، خلاقيت، مشاركت اجتماعي، توانمندسازي، انسجام اجتماعي و مسئوليت پذيري با متغير وابسته رابطه معني داري وجود دارد. در نهايت، با توجه به نتيجه پژوهش پيشنهادات كاربردي ارائه شده است.