دانشگاه در ايران و همگرايي آن ها با مولفه هاي دانشگاه سازگار شونده (مطالعه موردي: دانشگاه علامه طباطبايي)

هدف پژوهش حاضر، بررسي دانشگاه هاي ايران و همگرايي آن ها با مولفه هاي دانشگاه سازگار شوند است كه به طور موردي دانشگاه علامه طباطبايي را مورد بررسي قرار گرفته . روش پژوهش كمّي از نوع پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش كليه اعضا هيات علمي دانشگاه علامه طباطبايي كه در سال تحصيلي 94-1393 مشغول به خدمت بوده اند و تعداد آن ها برابر با 400 نفر بود، است كه با اسفاده از روش نمونه گيري تصادفي 100 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته اي بود كه محقق پس از استخراج مولفه هاي دانشگاه سازگار شونده آن را در 46 گويه بسته پاسخ بر اساس طيف 5 درجه اي ليكرت از كاملاً موافق تا كاملاً مخالف تدوين كرده است. براي تعيين صحت روايي اين ابزار از نظرات متخصصين و خبرگان در اين زمينه استفاده شده است. و براي اطمينان از پايايي پرسشنامه از فرمول ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است: كه نتايج بدست آمده براي گويه ها 87/0 گزارش شده است. براي تحليل داه ها از دو بخش آمار توصيفي و استنباطي استفاده شده است. در قسمت آمار توصيفي از آماره هايي از قبيل ميانگين، انحراف استاندارد و فراواني استفاده و در سطح آمار استنباطي از آزمونT تك نمونه اي براي پاسخ به سوالات پژوهش و از آزمون تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي(HSD) براي مقايسـه متغيّرهاي دموگرافيكي استفاده شد. طبق يافته هاي تحقيق هر شش مولفه دانشگاه سازگارشونده در دانشگاه علامه طباطبايي بيش تر از حد وسط گزارش شده اند. يعني اينكه وضعيّت موجود دانشگاه علامه طباطبايي از نظر همگرايي با مولفه هاي دانشگاه سازگار شونده نسبتاً خوب است.