ظهور پارك ها و مراكز رشد علم و فناوري؛ وجه تمايز دانشگاه سنتي و مدرن

تحولات اخير جامعه بشري در عصر فراصنعتي، جوامع و سازمان ها را ناگزير از تاكيد بر توسعه دانش، فناوري، نوآوري و كارآفريني و همچنين انعطاف پذيري و سازگاري حداكثري در ارتباط با پيچيدگي هاي محيطي نموده است. يكي از الزامات دستيابي به توسعه علمي و فناوري، ايجاد درك صحيح و مشترك از ضرورت و اهميت دانش، فناوري و نوآوري در جامعه از طريق بسيج ملي منابع و امكانات و ايجاد نظام جامع علم و فناوري در كشور است كه لازمه آن ارتقاي جايگاه بنگاه هاي كوچك و متوسط در قالب مجموعه هاي جديدي تحت عنوان پارك ها و مراكز رشد علم و فناوري مبتني بر دانش و فناوري و مراكز حمايت كننده از آنان خواهد بود. طي دهه هاي اخير، ظهور پديده پارك ها و مراكز رشد علم و فناوري در بسياري كشورها توانسته است تاثيرات شگرفي در دستيابي به توسعه دانش محور و همچنين تقويت تعاملات دولت، دانشگاه و صنعت برجاي گذارد. لذا با عنايت به اين موضوع، در مقاله حاضر، ابتدا به بيان تعريف پارك ها و مراكز رشد پرداخته شده و سپس بررسي وضعيت موجود و پيشينه پارك ها و مراكز رشد فناوري در جهان و سابقه آن در جهان و ايران مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت عوامل موثر بر اثربخشي پارك ها و مراكز رشد ارايه شده است.