تاملي دوباره در باب برهان صديقين سينوي در نجات

در مقاله‌اي با عنوان «صورت‌بندي برهان صديقين ابن‏سينا در نجات بر پايه‌ منطق محمولات مرتبه‌ اول»، صورت‌بندي اي از برهان صديقين ابن‏سينا در كتاب نجات ارايه شده بود. اكنون با تاملي دوباره بر صورت‌بندي آن مقاله‌، درصدد بيان آن هستيم كه فرض هاي اين صورت‌بندي به همراه دو فرض وحدت واجب و وجود حداقل يك موجود ممكن، منجر به تناقض مي‌شود. ضمن بررسي سه راه حل ممكن براي حل تناقض، يعني تغيير تعريف سلسله‌ علي تام، تغيير اصل تعدي و تغيير اصل نامنعكس بودن رابطه‌ عليت و توضيح نحوه‌ ارتفاع تناقض ايجاد شده به كمك اصلاح آن‌ها، اصلاح تعريف سلسله‌ علي تام بر راه‌حل‌هاي ديگر ترجيح داده مي‌شود. اين تغيير به همراه برخي تغييرات جزيي ديگر از جمله حذف محمول سلسله بودن در تعريف سلسله‌ علي تام و نيز حذف محمول موجود بودن از كليه‌ مقدمات در صورت‌بندي برهان به صورت‌بندي جديدي مي‌انجامد كه بر فرض‏هاي كم تري نسبت به صورت‌بندي پيشين مبتني است.

In 2013, in an article entitled “Formulations of Avicenna’s Sediqin. Argument in Al-Najah. Argument by the Use of Classical Predicate Logic in Nejat Based on First-order Predicate Logic” Ranjbar, Hosseini and Saeedimehr presented a formulation of Avicenna’s Sediqin Argument in the book Nejat.In this paper we, once again consider the formulation of the former paper, and we will show that the assumptions of this formulation, along with the two assumptions of the transcendent unity of necessary being and the existence of at least a possible being, leads to a contradiction. With the analysis of three possible solutions to resolve this paradox, namely the definition of total causal sequence, the principle of transitivity and the change of the principle of causality and explanation of how the height of contradiction was created with the help of their modification, the correction of the definition of total causal sequence is preferred to other solutions. This change, along with some other minor changes, such as the removal of the predicate “sequence” in the definition of the total causal sequence and the predicate “being” of all premises in the last proof, leads to a new formalization that is based on less assumptions rather than the previous formulation.