تحوّل تيپ هاي رابطه اي دولت- جامعه در فرايند توسعه شهري: از «وابستگي» به «توانمندسازي»

Evolution of State- Society Relations Types in the Process of Urban Development: From Dependency to Empowerment

در اين مقاله «توسعه شهري» نه به عنوان فرآيندي صرفاً «دولت محور» يا «جامعه محور» بلكه به مثابه يك فرايند «رابطه اي» ميان كارگزاران چندگانه ديده مي شود. در اين نگاه، كم و كيف رابطه كارگزاران دولتيِ مديريت شهري و كنشگران جامعه محل بحث قرار مي گيرد. در اينجا بر اساس تجربيات جهاني به تحوّلاتي پرداخته مي شود كه در آن رابطه «قدرت» ميان آن كارگزاران در ظاهر به سوي رابطه اي «دموكراتيك تر» و «برابرانه تر» در حال تغيير است امّا در باطن «تقويت كننده» روابط قدرت از پيش موجودي است كه به غايت «غيردموكراتيك تر» و «نابرابرتر»، «غيرقابل مشاهده تر»، «غيرمستقيم تر»، «غيرقابل مقاومت تر» و «موذيانه تر» است. اين گزاره با استناد به تحوّل تيپ آن رابطه از «وابستگي» به «توانمندسازي» صورت مي گيرد.

In this article Urban Development is perceived not merely as a state-directed or society-oriented process, but as a relational process between multiple agents. The focus of this view is on the types and properties of relations between state agents of urban management and social actors. Here, according to the world experiences, is said that the power relations between the agents and actors is changing at the surface level towards a more democratic and more egalitarian types of relation, but at the deep level is resulting to enforcement of preexisting power relations that are ultimately non-democratic, non-egalitarian, non-visible, non-upstanding, non-resistible and subtle. This statement is documented by evidence from the evolution of the types of relations from dependency to empowerment.