رابطه بين جهت گيريهاي ارتباطي خانواده و احساس تنهايي: بررسي نقش واسطه اي هويت معنوي

The relationship between family communication orientations and loneliness: The Mediating role of spiritual identity

هويت معنوي به عنوان تعريف و شناسايي خود بر اساس معنويت و تجارب معنوي، معرفي شده است. پژوهش حاضر در قالب يك مدلي علّي نقش واسطه اي هويت معنوي را در ارتباط بين جهت گيري هاي ارتباطي خانواده و انواع احساس تنهايي مورد كنكاش قرار داد. چهارصد نفر (268 دختر و 132 پسر) از دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه شيراز به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. و ابزار تجديد نظر شده ي الگوي ارتباطات خانواده (كويرنر و فيتزپاتريك)، مقياس احساس تنهايي اجتماعي-عاطفي (دي توماسو و همكاران) و پرسشنامه محقق ساخته هويت معنوي را تكميل نمودند. براي برازندگي مدل از روش تحليل معادلات ساختاري و براي تعيين نقش واسطه‌گري، بوت‌استرپ در نرم‌افزار AMOS به كار گرفته شد. يافته ها نشان داد جهت گيري گفت و شنود پيش بين هر سه نوع احساس تنهايي بوده اما جهت گيري همنوايي فقط تنهايي خانوادگي را بصورت مثبت و معني دار پيش بيني نموده و همچنين جهت گيري گفت و شنود پيش بين مثبت و معني دار هر دو بعد باورهاي ماورايي و اخلاقي هويت معنوي است. همچنين هر دو بعد هويت معنوي در رابطه ي جهت گيري گفت و شنود با انواع احساس تنهايي نقش واسطه اي معناداري دارد. در مجموع، مي توان بيان داشت كه گفت و شنود به واسطه ي افزايش ابعاد هويت معنوي موجب كاهش سه نوع احساس تنهايي رمانتيك، خانوادگي و اجتماعي در افراد مي شود.

Spiritual identity is conceptualized as defining and identification of oneself based on spirituality and spiritual experiences. This study, in a framework of a causal model, investigated the mediating role of spiritual identity between family communication orientations and loneliness aspects. Participants, four hundred undergraduate Shiraz University students (268 girls and 132 boys) were participants of the study selected by multistage cluster random sampling and completed Revised Family Communication Patterns (Koerner and Fitzpatrick), Social and Emotional Loneliness Scale for Adults: SELSA-S and a researcher-made questionnaire to measure spiritual identity. The SEM method was conducted to test the model fitness and Bootstrapping method in AMOS was used to examine the mediating role of the variables. Results showed that conversation orientation predicted all three types of loneliness, though conformity orientation was only a positive significant predictor of family loneliness. Also, conversation orientation was a positive significant predictor of both moral and supernatural dimensions of spiritual identity. Furthermore, the results revealed that both dimensions of spiritual identity significantly mediated the relationship between conversation orientation and all types of loneliness. Overall, findings suggest that conversation decreases family loneliness, romantic loneliness, and social loneliness through increasing spiritual identity.