نقش بازخورد در آموزش باليني: اصول، راهبردها و مدل‌هاي ارايه بازخورد

The Role Of Feedback In Clinical Education: Principles, Strategies, and Models of Feedback

چكيده مقدمه: ارايه بازخورد، جز ضروري و جدايي‌ناپذير يادگيري است. بازخورد منجر به يادگيري و پيشرفت مي‌شود و سبب مي‌شود كه دانشجو در مسير دستيابي به هدف باقي بماند. متاسفانه در آموزش پزشكي، بازخورد يا خيلي‌كم ارايه شده و يا اصلا ارايه نمي‌شود. ارايه بازخورد در قالب مناسب نيز از جمله مسايلي است كه بايد مورد توجه قرار گيرد. هدف مقاله حاضر ارايه اصول و ويژگي‌هاي بازخورد موثر، راهبردها و مدل‌هاي ارايه بازخورد است. روش‌بررسي: در اين مطالعه براي يافتن مقالات مرتبط با موضوع تحقيق، پايگاه‌هاي اطلاعاتي : Elsevier ، Google Scholar ، Sid و Magiranبا استفاده از كليد واژه‌هاي بازخورد (feedback)، ارزشيابي باليني (clinical evaluation)، آموزش باليني (clinical education) و مدل‌هاي ارايه بازخورد (feedback models) مورد جستجو قرار گرفت. در مورد مقالات فارسي سال 1385 و در مورد مقالات لاتين سال 2000 مبنا قرار داده شد. در مجموع 49 مقاله به دست آمد. از مجموع مقالاتي كه به دست آمد، 34 مقاله مرتبط تشخيص داده شد و مورد استفاده قرار گرفت و 15 مقاله به دليل نامرتبط بودن كنارگذاشته شد. نتايج: بازخورد بايد به عنوان عامل ايجاد و تقويت بازانديشي كه يكي از مهمترين اصول آموزش باليني است مورد توجه قرار گيرد. بازخوردي موثر است كه به صورت يك مرحله معين در آموزش در نظر گرفته شده باشد؛ ويژگي‌ها و اصول بازخورد در آن مدنظر قرار گرفته شود؛ و با بكارگيري راهبردها و مدل‌هاي مناسب ارايه شود. بازخورد هدفمند، برنامه‌ريزي شده و متعادلي كه به شيوه‌اي مناسب و متناسب با مخاطبانش ارايه شود، بازخورد موثر و سازنده‌اي خواهد بود. نتيجه‌گيري: بازخورد معنادار ( meaningful) و سازنده(constructive) جنبه اساسي ياددهي و يادگيري بوده و براي دستيابي دانشجويان به اطلاعات سازنده ضروري است. بنابراين لازم است كه اساتيد و مربيان باليني در خصوص ارايه بازخورد موثر آموزش كافي دريافت كنند. آشنايي با مدلها و راهبردهاي ارايه بازخورد مي‌تواند زمينه ارايه بازخورد سازنده و موثر را فراهم سازد.

Abstract Introduction: Feedback is an inseparable and integral part of learning. It promotes studentsʹ learning towards achieving goals. In the training of health professions, little feedback or a paucity of feedback can be observed. Giving correct feedback is another important matter that must be taken into account. Therefore, the aim of this study was to present the principles of feedback, its effective characteristics, the strategies, and models of feedback. Methods: In order to identify the relevant articles, online databases as Elsevier, Google Scholar, SID, and Magiran were searched using keywords such as feedback, clinical evaluation, clinical education, and feedback models were used. About Persian articles, the year of 1385, and Latin articles the year of 2000 have been considered as a base year. Totally, 49 articles were met the review potentiality. 34 articles were identified as relevant ones and included in the study as well as 15 papers were excluded due to being irrelevant. Results: Feedback must be considered as one of the most important tenets of clinical education like an agent for reflection and improvement. Feedback will be considered effective when it is intended as a certain period in education and its principles and characteristics will be considered and presented with appropriate strategies and models. If feedback is provided in an appropriate manner and with suitable information, the performance of the learner can be improved. Conclusion: Constructive and meaningful feedback is an essential part of teaching and learning for students to get instrumental information. Thus, teachers and clinical instructors must receive adequate training on feedback. Familiarity with models and strategies of feedback can pave the way towards providing effective and constructive feedback.