دموكراسي و ثبات سياسي

Democracy and Political Stability: A Cross-National Study

جامعه‌شناسان سياسي در دهه اخير به رابطه نوع نظام‌هاي سياسي و ميزان ثبات نظام توجه ويژه‌اي داشته‌اند. نظريه‌هاي موجود را مي‌توان به سه گروه تقسيم كرد: نظريه ثبات دموكراتيك، كه معتقد است حاكميت دموكراتيك نوعاً واجد ثبات بيشتري است و هرچه ميزان دموكراسي افزايش يابد ميزان ثبات نيز افزايش مي‌يابد. نظريه ثبات غيردموكراتيك يا اقتدارگرا، برخلاف نظريه قبلي، معتقد است هرچه ميزان اقتدارگرايي افزايش يابد ميزان ثبات سياسي نيز افزايش مي‌يابد. سرانجام نظريه ثبات تلفيقي معتقد است براي رسيدن به حد بالاي ثبات سياسي تركيبي از ويژگي‌هاي دو نوع رژيم لازم است. اين مقاله براساس نظريه ثبات دموكراتيك به آزمون هريك از سه ديدگاه پيش گفته مي‌پردازد. نويسندگان مقاله معتقدند دموكراسي‌ها با توجه به ويژگي‌هاي خود مستعد ثبات سياسي بيشتري هستند. روش تحقيق تحليل تطبيقي كمي داده‌هاي بين‌كشوري است. فرضيه‌ها براساس داده‌هايي كه سازمان‌هاي بين‌المللي در سال‌هاي 1996 تا 2009 ميلادي در بين 182 كشور گزارش كرده‌اند آزمون شده‌اند. نمونه برابر جامعه بوده است، بنابراين مشخص‌كردن حجم و شيوه نمونه‌برداري لازم نبوده است. يافته‌ها به‌طوركلي ديدگاه ثبات دموكراتيك را تاييد مي‌كنند ولي در درون دموكراسي نظام‌هايي ثبات بيشتري دارند كه از نوعي دموكراسي تلفيقي برخوردارند. پس‌از نظام‌هاي تلفيقي، مونارشي‌ها، نظام‌هاي دموكراتيك پارلماني، اقتدارگراي تك‌حزبي، رياستي و نظامي در رتبه‌هاي بعدي ثبات سياسي قرار مي‌گيرند. تاثير حاكميت قانون به‌منزله متغير مداخله‌گر در رابطه بين دموكراسي و ثبات سياسي تاييد شد، ولي نقش متغير مداخله‌گر كارآمدي اقتصادي دولت به تاييد نرسيد.

The association between type of political system and the stability of the system, in recent decades has been a considerable subject for political sociologists. Current theories can be divided in to three groups as democratic stability theory, which argues that democratic governance contain more stability and democracy increases the rate of stability. Authoritarianst stability theory argues, in contrast, the rate of political stability increases by authoritarianism. And finally, the consolidated stability theory argues that for achievement to a high degree of political stability the combination of the features of both regimes is necessary. This article, based on the theory of democratic stability, tries to test these three perspectives. The authors believe that democracy according to its characters is more prone to political stability. Research method is quantitative comparative analysis of cross national data. The assumptions are examined based on the data reported by international organizations in years 1996 to 2009 among 182 countries that had valid data. The samples size is equal with population size. The findings generally confirm the perspective of democratic stability, but in democratic systems, those countriws who have a consolidated democracy are more stable. Hybrid systems, monarchies, parliamentary democratic systems, one-party to totalitarianisms, presidencies and militaries stand respectively in the rankings of political stability. The effect of "rule of law" as an intervening variable in relationship between democracy and political stability was confirmed, but the role of government economic efficiency was not approved.