ارزيابي نحوه ي برقراري ارتباط پزشك با بيمار در مراكز آموزشي –درماني شهر اهواز از ديدگاه بيمار و مشاهده گر

Assessment of physicians’ communication with patients in Ahvaz Hospitals from Patient and observer ʹʹPerspectives

مهارت ارتباط پزشك با بيمار به هنگام گرفتن شرح حال و معاينه باعث جلب اعتماد بيمار و خانواده ي وي شده، در نتيجه باعث مي شود معاينه دقيق تر، تشخيص و درمان صحيح تر صورت گيرد. در اين مطالعه، نحوه برقراري ارتباط كليه مقاطع پزشكي با بيماران هنگام معاينه از ديدگاه بيمار و مشاهده گر با استفاده از پرسشنامه ايوانز مورد ارزيابي قرار گرفت. اين مطالعه به صورت توصيفي-مقطعي در سال 1391 انجام گرفت. در تحقيق حاضر، مهارت ارتباطي پزشكان با پرسشنامه ايوانز از پزشكان و بيماران آن ها، با دو پرسشنامه مورد ارزيابي قرار گرفت. گروه اول شامل50 نفر از پزشكان (متخصص، عمومي، دستيار و كارورز) مراكز آموزشي-درماني دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز، گروه دوم 50 نفر از بيماران آن ها بودند كه به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. توزيع هر دو پرسشنامه با حضور پژوهشگر و به صورت مشاهده و مصاحبه انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده با آمار توصيفي و استنباطي ضريب همبستگي اسپيرمن و نرم افزار20.0 SPSS تحليل شد. چك ليست ايوانز شامل سه مرحله معاينه (شروع، اجرا و پايان) است كه در تحقيق حاضر، ميانگين شروع معاينه 84/1، ميانگين معاينه 20/2 و پايان معاينه 89/1 از 3 امتياز به دست آمد. در مجموع نحوه ي برقراري ارتباط پزشك با بيمار از ديدگاه مشاهده گر و بيمار 93/1 بود كه در سطح متوسط ارزيابي گرديد. همچنين بر طبق هر دو ديدگاه، بيشترين نواقص در روند شروع و سپس پايان و در نهايت اجراي معاينه بود. در بعضي موارد، بين ديدگاه بيمار و مشاهده گر همخواني وجود نداشت. بنابراين نقايصي در مهارت برقراري ارتباط پزشك با بيمار در حين معاينه وجود داشت كه با توجه به اهميت ارتباطات، ضرورت آموزش مهارت ارتباطي در مركز مهارت هاي باليني قبل از تماس با بيمار واقعي آشكار مي گردد.

Good communication between physician and patients during history taking and examination could lead to the both patient and his familyʹ trust. Thus, examination, diagnosis, and treatment will be more precise and more accurate. The aim of this study was to investigate all sections of physicians’ communication with patients from the observer and patient’s view. This study was a descriptive – cross sectional study in 2013. In order to assess the physician’s communication skill, 3 criteria of the Evans’s questionnaire, two groups (physicians and their patients), and two questionnaires were evaluated. First group (N=50) were specialists, general, residents, and interns, second group consisted 50of their patients were selected simple-randomly. Distribution of two questionnaires, observation, and interviews were conducted by the researcher. Data obtained with correlation coefficients spearman, descriptive, and inferential statistics were analyzed by SPSS 20.0 software. The Evans’s checklist has three steps for examination (starting, implementing, and ending) through the present study; consequently, the first step (m=1.84), the second step (m=2.20), and third step (m=1.89) were obtained from 3 points and final result was (m=1.93). In total, the performance of physicians in communicating with their patients during visits was at intermediate level (m=1.93) from both the observer and patients’ views. Moreover, according to their views, the most areas of deficit were at the beginning (m=1.84) and then ending (m=1.89) and during conducting of the interview (m=2.20), respectively. In the most parts, there was no consistent between observer’s and patient’s views. There are some deficiencies in physicians’ communication skills during history taking and visits. Considering the importance of communication skills, teaching them before confronting real patients would be necessary in Clinical Skills Learning Center.