ارتباطات علمي از منظر آراي نيكلاس لومان

Scientific Communication in Niklas Luhmann’s Views

هدف: مفهوم‏پردازی ارتباطات علمی از دیدگاه نیكلاس لومان. روش/ رویكرد پژوهش: تحلیل محتوا. یافته‏‌ها: از دیدگاه لومان، سیستم ارتباطات علمی، خرده سیستمی از سیستم علمی و ایجاد آن معلول مدرنیته است. ارتباطات علمی، سیستمی در خود فروبسته است كه باید حد و مرز خود را حفظ كند و نباید رمزگان سایر سیستم‌ها در آن به‌كار برده شود. تصادف رمزگان‏ها، این سیستم را با خطر مواجه می‏كند. سیاست و اقتصاد باید كمترین میزان دخالت را در سیستم علم داشته باشند و روابط عاطفی نیز نباید روابط علمی را تحت تأثیر قرار دهد. نتیجه‏‌گیری: اگر جریان ارتباطات، علم را پالایش نكند علم همچون مردابی غیرقابل استفاده می‏شود. نهاد اجتماعیِ علم جز از طریق ارتباطات اجتماعی نمی‌تواند پا بگیرد. علم، شرط امكان ارتباطات علمی است، نه برعكس. سیستم ارتباطات علمی به‌نحو خودآفرین و متناسب با رمزگانی خاص، خود را سازماندهی می‏كند؛ بنابراین تا جایی مشروعیت و كارایی دارد كه به رمزگان صدق/ كذب وفادار باشد و اگر پا را از این محدوده بیرون گذارد، قلب ماهیت پیدا كرده و با خطر مواجه خواهد شد.

Purpose: Conceptualizing scientific communication based on Niklas Luhmann’s thoughts. Methodology: Content analysis. Results: Based on Luhmannʹs views, scientific communication system is a subsystem of scientific system and its development is caused by modernity. Scientific communication is an auto-referential system and needs to protect its boundaries against other systemʹs code. Systems should avoid code confrontation. Politics, economy and emotional relations must not interfere in scientific communication systems. Conclusion: If science is not improved by communication, it will remain useless. Scientific institutions are established through social communication. Scientific communication is caused by science and not vice versa. Scientific communication system is autopoiesis and organizes itself using specific code. Therefore, this system is legitimate and efficient until it adheres to true/false code and if it disobeys this code, it will be transmuted and in risk.