تاملاتي در باب شرط ثبات در قراردادهاي نفتي

شرط ثبات يا تثبيت، تدبيري است تضميني و احتياطي كه در قراردادهاي خصوصي درج مي گردد و به موجب آن دولت ها ملزم مي شوند تا از مداخله در تغيير يا فسخ قرارداد خودداري نمايند. اين نوشتار، به بررسي شرط ثبات پرداخته و آن را از زواياي متفاوت موردبررسي قرارداده است. ازآنجاكه اعتبار و آثار شروط ثبات در قراردادهاي نفتي در كشورها متفاوت مي باشد ، بر آنيم پس از توصيف قلمرو و تبيين انواع شروط ثبات به اين پرسش ها، پاسخ دهيم كه شرط ثبات از چه اعتباري برخوردار است و آثار آن در قراردادهاي نفتي چيست؟ در نهايت نتيجه اين است كه شرط ثبات در قراردادهاي نفتي از اعتبار لازم برخوردار است. در صورت نقض تعهدات قراردادي متضمن شرط ثبات توسط دولت ها، طرف ديگر قرارداد حق دارد غرامت بيشتر و سنگين تري از جمله عدم النفع يا منافع آتي را مطالبه نمايد. مسووليت بين المللي دولت ها و عدم معافيت آن ها از تعهدات قراردادي، دولت ها را در داخل قلمرو نظام حقوقي بين المللي قرار مي دهد.