بررسي نقش گياهان پوششي روي مديريت علف هاي هرز و عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت علوفه اي (Zea mays L.)

امروزه كاشت گياهان پوششي به منظور كاهش كاربرد علف كش­ها مورد توجه قرارگرفته است. بدين منظور پژوهشي در سال زراعي 1392-1391 در كشتزار ايستگاه تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي اردبيل (ساميان) به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. عامل اول شامل: گياهان پوششي چاودار، ماشك گل خوشه اي، شبدر برسيم ، خلر، و تيمارهاي شاهد (وجين كامل بدون گياه پوششي و تيمار بدون وجين و گياه پوششي) بود، عامل دوم چگونگي مديريت خاكپوش (مالچ) شامل سه حالت خاكپوش زنده، كف بر، و سرزني از ارتفاع 30-20 سانتي متري گياه پوششي بودند كه اين گياهان پوششي در بين رديف هاي ذرت رقم 400 KSCكشت شدند. و عامل سوم بارهاي نمونه برداري در دو سطح شامل نمونه برداري از علف­ هاي­ هرز در مراحل هشت برگي و ظهور گل آذين ذرت بود. نتايج نشان داد كه گياهان پوششي چاودار، ماشك گل خوشه ­اي، خلر و شبدر برسيم توانستند تراكم كل علف هاي هرز را نسبت به شاهد بدون گياه پوششي به ترتيب 76، 68، 65 و 55 درصد كاهش دهند. همچنين كمترين ميزان زيست توده علف هاي هرز در تيمارهاي چاودار و ماشك گل خوشه­ اي با ميانگين 94/52 و 34/68 گرم در متر مربع به دست آمد. بيشترين ميزان عملكرد علوفه تر در تيمار وجين كامل با 57500كيلوگرم در هكتار به­ دست آمد و پس از آن ماشك گل خوشه­ اي با 56450 كيلوگرم در هكتار قرار داشت، سه گياه پوششي ديگر تفاوت معني داري با يكديگر نداشتند. نتايج همچنين نشان داد كه در بين چگونگي مديريت خاكپوش، خاكپوش زنده بيشترين عملكرد علوفه تر با ميزان 52700 كيلوگرم در هكتار را توليد كرد. تيمار شاهد بدون گياه پوششي هم با 35000 كيلوگرم در هكتار كمترين ميزان عملكرد علوفه تر را توليد كرد. همچنين نتايج نشان داد كه بيشترين وزن تر بلال ذرت (32600كيلوگرم در هكتار)، در تيمار وجين كامل به­ دست آمد، و ماشك گل خوشه ­اي با 31000 كيلوگرم در هكتار در رتبه پسي قرار داشت. از نظر طول بلال هم در تيمار وجين كامل بيشترين طول بلال (39سانتي متر) به ­دست آمد، ماشك گل خوشه­ اي و شبدر برسيم هم پس از تيمار وجين با يكديگر اختلاف معني­ داري نداشتند. كمترين طول بلال با 28 سانتيمتر در تيمار شاهد بدون گياه پوششي بود.