نحوه گسترش تركيبات قندي در ديواره هاي جانبي نخاع در دوران مورفوژنز موش BALB/c با استفاده از روش لكتين هيستوشيمي

زمينه و هدف : ارگانيزرهاي متفاوتي با ارسال پيام هايي باعث تكامل و تمايز نخاع مي شوند. گليكوكانجوگيت هاي مترشحه از سلول هاي ديواره جانبي نخاع نيز مي تواند به عنوان پيام رسان هاي نوروژنزيس و تمايز عصبي باشد. اين مطالعه به منظور تعيين نحوه گسترش تركيبات قندي در ديواره هاي جانبي نخاع در دوران مورفوژنز موش BALB/c با استفاده از روش لكتين هيستوشيمي انجام شد. روش بررسي : در اين مطالعه تجربي جنين هاي 10 تا 16 روزه در فرمالين فيكس شدند. سپس مقاطع ميكروسكوپي از آنها تهيه گرديد. نمونه هاي بافتي براي واكنش با گليكوكانجوگيت ها در مجاورت لكتين هاي DBA، OFA، GSA1B4 و MPA قرار داده شدند. براي رنگ آميزي زمينه از آليسن بلو با pH=2.5 استفاده گرديد. يافته ها : لكتين DBA هيچ واكنشي در ناحيه ديواره جانبي نخاع نشان نداد. لكتين MPA واكنشي نسبتاً شديد ولي يكنواخت به خصوص در قسمت رشته هاي عصبي ديواره جانبي نخاع نشان داد. واكنش لكتين GSA1B4 در قسمت سلول ها و رشته هاي عصبي ديواره هاي جانبي نخاع خفيف بود؛ ولي اين واكنش در عروق خوني به صورت شديد و واضح مشاهده شد. لكتين OFA با قند انتهايي α-L-Fucose واكنشي شديد و مشخصي از همان اوايل دوران مورفوزنز در ناحيه ديواره هاي جانبي نخاع نشان داد. نتيجه گيري : بيشترين واكنش در قسمت ديواره هاي جانبي نخاع مربوط به OFA بود كه نشان دهنده اهميت قند انتهايي فوكوز با اتصال (6→1) به قند ما قبل آخر N-acetyl-D-glocosamin (Glc-Nac) در تكامل اين ناحيه است. همچنين به دليل واكنش شديد GSA1B4 با عروق خوني نخاع استفاده از اين لكتين براي مطالعات عروقي توصيه مي گردد.