رابطه خود پنداره جنسي و عملكرد جنسي زنان متاهل مراجعه كننده به مراكز بهداشت و درمان شهر مباركه

زمينه و هدف: يكي از عوامل تاثيرگذار بر­عملكرد جنسي زوجين، تصورات و احساسات آنان نسبت به ارتباط جنسي و شناخت جنبه- هاي جنسي خويشتن و در يك تعريف كلي­، خودپنداره جنسي است. اين مطالعه به منظور بررسي ارتباط خودپنداره جنسي و عملكرد جنسي گروهي از زنان ايراني انجام شد. روش بررسي: مطالعه توصيفي- همبستگي حاضر بر روي 374 زن متاهل كه توسط جدول مورگان به شكل نمونه گيري تصادفي- خوشه اي انتخاب گرديدند، انجام شد. جامعه پژوهش حاضر شامل: زنان متاهل مراجعه كننده به مراكز بهداشت و درمان شهر مباركه در سال 1392 بود. ابزارهاي مورد استفاده شامل: پرسشنامه هاي چند وجهي خود پنداره جنسي و شاخص عملكرد جنسي بود. داده هاي بدست آمده با آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين نمره خودپنداره جنسي مثبت 03/35±32/106، ميانگين نمره خودپنداره جنسي منفي16/5±64/36 و ميانگين نمره عملكرد جنسي 68/2±30/22 بود. هم چنين نتايج حاكي از آن بود كه بين خودپنداره جنسي مثبت زنان متاهل با عملكرد جنسي (001/0>p و 23/0=r ) و بين خودپنداره منفي جنسي با عملكرد جنسي (001/0>p و 38/0-=r ) رابطه معني دار وجود دارد. همچنين متغير خودپنداره جنسي مثبت به شكل مستقيم و متغير خودپنداره منفي به شكل معكوس پيش بين معني دار عملكرد جنسي زنان متاهل بودند. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه زنان با خودپنداره جنسي مثبت، عملكرد جنسي بهتري را نشان دادند. اين يافته ها نشان دهنده تاييد اين نظريه است كه خودپنداره جنسي زنان مي تواند به عنوان يك متغير معني دار، عملكرد جنسي آنان را پيش بيني كند.