ارتباط بين فعاليت فيزيكي و نمايه توده بدني با توجه به ژنوتيپ هاي مختلف رسپتور ملانوكورتين4 (MC4R)

Association between physical activity and body mass index in different melanocortin receptor 4 (MC4R) genotypes

زمینه و هدف: اختلال در سیستم مركزی همئوستاز انرژی در اثر جهش های رسپتور ملانوكورتین4 (MC4R) بعنوان عامل مهمی در بروز چاقی محسوب می گردد. اگرچه فعالیت فیزیكی می تواند اثر ژن های مرتبط با چاقی را تضعیف كند اما تلاشهای محدودی در ارتباط با ژن MC4R صورت گرفته است. این مطالعه جهت تعیین ارتباط بین فعالیت فیزیكی و نمایه توده بدنی با توجه به ژنوتیپ های مختلف MC4R (rs17782313) انجام گرفته است. روش كار: جمعیتی متشكل از 400 فرد بطور تصادفی از مطالعه جامع چند مركزی پوكی استخوان (IMOS) انتخاب شدند. وزن و قد افراد اندازه گیری شد. اطلاعات فعالیت فیزیكی و رژیم غذایی توسط پرسشنامه های معتبر ارزیابی گردید. ژنوتیپ های مختلف MC4R با روش RFLP PCR- تعیین گردید. با استفاده از مدل رگرسیون خطی تعدیل شده، اثر احتمالی فعالیت فیزیكی بر نمایه توده بدنی با توجه به پلی مورفیسم MC4R (rs17782313) بررسی گردید. نتایج: تنها در افراد با ژنوتیپ CT، بین نمایه توده بدنی و جنبه های مختلف فعالیت فیزیكی (hr/d و METs-hr/wk) همبستگی معنی دار آماری مشاهده گردید (05/0(p< نتیجه گیری: فعالیت فیزیكی بویژه در افراد هتروزیگوت پلی مورفیسم MC4R (rs17782313) می تواند نقش موثری در كاهش نمایه توده بدنی ایفا نماید.

Background and Aim: Malfunction in the energy homeostasis central system resulting from melanocortin receptor 4 (MC4R) mutations is considered to be an important factor in development of obesity. Although physical activity can weaken the effect of obesity-related genes, very few investigations have been carried out in relation to the MC4R gene. This study was conducted to investigate the association between physical activity and body mass index (BMI) in different MC4R genotypes (rs17782313). Materials and Methods: A sample of 400 individuals was randomly selected from among subjects participating in the Iranian Multicenter Osteoporosis Study (IMOS). Their weights and heights were measured and their dietary intakes and physical activity data assessed using validated questionnaires. In addition, the different MC4R genotypes (rs17782313) were determined in the subjects by the PCR-RFLP method. Finally, using the adjusted multiple linear regression model, the probable effect of physical activity on BMI in different MC4R polymorphisms (rs17782313) was determined. Results: Only in individuals with the CT genotype was a statistically significant association (p<0.05) observed between body mass index and physical activity (hr/d and METs-hr/wk). Conclusions: Physical activity, particularly in heterozygous MC4R polymorphism individuals (rs17782313), can play an effective role in reducing body mass index.