عوامل موثر بر عدم گزارش سرقت توسط مردم به مراكز انتظامي در شهر تهران (از ديدگاه كاركنان ناجا و مردم)

The study is conducted to assess effective factors leads not to theft reporting by people

مقدمه: اين پژوهش با هدف شناسايي عوامل موثر بر عدم گزارش سرقت توسط مردم به مراكز انتظامي در شهر تهران (از ديدگاه كاركنان ناجا و مردم ) انجام شده است. روش: روش پژوهش اسنادي، پيمايشي و نمونه تعداد 694 نفر از شهروندان شهر تهران و 200 نفر از كاركنان فرماندهي انتظامي تهران بزرگ ميباشد. پرسشنامه مورد استفاده محقق ساخته بوده و داده‌هاي بهدست آمده با روش آمار توصيفي و روش استنباطي (آزمون فريدمن و ضريب همبستگي ) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافتهها: نتايج بهدست آمده نشان ميدهد (9/57 درصد ) از پاسخ دهندگان مورد سرقت واقع نشدهاند. از ديدگاه شهروندان، نااميدي به دليل عدم امكان كشف با ميانگين (48/3 درصد) در صدر مهمترين عوامل عدم گزارش سرقتها قرار دارد و تاخير در اطلاع از سرقت و گذشت زمان با ميانگين (24/ 2 درصد) كم اهميتترين عامل بوده است. از ديدگاه كاركنان، احساس نااميدي به دليل ضعف قانون براي مبارزه با سارقان با ميانگين( 48/3 درصد ) مهمترين عامل و پيگيري شخصي براي كشف اموال بدون اطلاع پليس يا مصالحه با سارق با ميانگين (16/2) كمترين عامل عدم گزارش بوده است. نتايج ديگر پژوهش نشان مي‌دهد متغيرهاي جمعيت شناختي، سن، جنسيت، وضعيت تاهل، تحصيلات و شغل ارتباط معنيداري با عدم گزارش سرقت نداشتهاند. وسابقه قبلي مال باخته در مراجعه به مراكز انتظامي نيز ارتباط معنيداري با عدم گزارش سرقت نداشته است. اما بين نوع سرقت صورت گرفته با عدم گزارش آن ارتباط معنيداري بهدست آمده است. و به ترتيب بيشترين گزارش سرقت مربوط به سرقت خودرو با)13/95 درصد) و كمترين گزارش سرقت مربوط به جيببري با )67/41 درصد( بوده است . بحث و نتيجهگيري: نتايج پژوهش نشان ميدهد متغيرهاي جمعيتشناختي تاثيري معنيدار در عدم گزارش سرقتها ندارند و علل عدم گزارش سرقتها را بايد در عوامل ديگري خارج از فرد جستجو كرد. عواملي كه بيشتر مرتبط با دستگاههاي ذيربط هستند. همچنين نوع سرقتها نيز تاثير مهمي در گزارش يا عدم گزارش سرقت دارند. به نظر ميرسد هر چقدر ارزش مادي اموال به سرقت رفته بالاتر و احتمال كشف آن بيشتر باشد مردم انگيزه و تمايل بيشتري براي گزارش پيدا ميكنند.