خسارت برف به درختان در توده هاي طبيعي و مديريت شده جنگل هاي شمال ايران

مديريت جنگل ها از طريق تاثير بر ساختار توده ها تاثير تعيين­كننده اي در كاهش يا افزايش شدت و وسعت خسارت برف بر درختان خواهد داشت. در اين تحقيق خسارت برف بر درختان در دو توده طبيعي و مديريت­شده به شيوه جنگل شناسي تك گزيني در جنگل هاي ناو اسالم گيلان بررسي و مقايسه شد. انواع خسارت برف بر گونه ها و سنين مختلف درختان از طريق نمونه­برداري به روش منظم-تصادفي با قطعات نمونه دايره اي 10 آري و فواصل منظم 100 متر از يكديگر جمع آوري شد. نتايج نشان داد فراواني خسارت برف بر درختان در توده مديريت­شده (2/10 درصد) بيشتر از توده طبيعي (2/7 درصد) بود (01/0 > P). تغييرات ايجادشده در ساختار سني و تركيب گونه اي درختان توده مديريت­شده طي برش هاي تك گزيني، عامل اصلي بيشتر بودن خسارت برف در اين توده نسبت به توده طبيعي بود. بيشترين فراواني خسارت در درختان جوان با ضريب قدكشيدگي زياد مشاهده شد. به منظور مقاوم­سازي جنگل هاي بررسي­شده در برابر خطر خسارت برف، اقداماتي مانند افزايش طول دوره بهره برداري از 10 سال به 20 سال، كاهش حجم برداشت در هر دوره بهره برداري، كاهش سطح حفره هاي زادآوري، افزايش تعداد درختان قطور، عدم قطع درختان حاشيه جنگل، اجراي عمليات تنك كردن در توده هايي كه در اثر برش هاي قبلي يكدست، همسال، جوان و داراي ضريب قدكشيدگي زيادند و نيز عدم قطع درختان در يال ها، شيب هاي تند با عمق كم خاك كه مناطق حساس در برابر برف به­شمار مي­روند، توصيه شود.