سنجش درجه توسعه يافتگي اقتصادي- اجتماعي در مناطق بياباني (مطالعه موردي: منطقه آب جاغ جاغ، سميرم)

تحقق برنامه­هاي مديريتي در يك منطقه بدون توجه به مسايل اقتصادي – اجتماعي نه تنها نتايج مطلوبي را به همراه ندارد بلكه اثرات منفي آن به مراتب بيشتر خواهد بود. براي تخصيص اعتبارات و منابع ميان اين مناطق، شناسايي جايگاه و رتبه مناطق از نظر برخورداري از مواهب توسعه ضروري است. جهت رتبه بندي، بر اساس كليه شاخص ها روش هاي متفاوتي وجود دارد كه الزاماً جواب هاي يكساني را در پي ندارد. در ميان روش هاي گوناگون، روش هاي تاكسونومي عددي كه با تلفيق نمودن شاخص هاي مختلف توسعه، جهت تعيين درجه توسعه يافتگي منطقه آب جاغ جاغ استفاده شد. نتايج اين تحقيق مشخص مي سازد كه هر منطقه مي تواند در عوامل مختلف داراي رتبه بندي هايي به غير از رتبه كل باشد. اولين رتبه مربوط به منطقه شهري، رتبه دوم مربوط به منطقه عشايرنشين و رتبه سوم به مناطق روستايي تعلق گرفته است. اين رتبه بندي ها مي تواند به عنوان يك پايه و مبنا جهت برنامه ريزي مناطق در نظر گرفته شود.