تاثير سطوح مختلف شوري و كود نيتروژن بر برخي ويژگي هاي فيزيولوژيك و بيوشيميايي ارقام گندم در مرحله پنجه زني

به منظور ارزيابي پاسخ هاي فيزيولوژيك دو رقم گندم به سطوح مختلف شوري و نيتروژن در مرحله پنجه زني، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي و با سه تكرار در گلخانه پژوهشكده تحقيقات كشاورزي، پزشكي و صنعتي، پژوهشگاه علوم و فنون هسته اي كرج اجرا شد. تيمارهاي مورد بررسي شامل دو رقم گندم ] (تجن (حساس به شوري) و بم (متحمل به شوري) [ ، پنج سطح شوري ]شاهد (3/1)، 6، 8، 10 و 12 دسي زيمنس بر متر[ و دو سطح كود نيتروژن (75 و 150 كيلوگرم نيتروژن در هكتار) بودند. نتايج نشان داد كه در كليه تيمارهاي شوري، كاربرد مقدار 150 كيلوگرم كود نيتروژن در هكتار سبب افزايش غلظت كلروفيل b، ميزان پروتئين هاي محلول برگ، فعاليت آنزيم سوپراكسيد دسموتاز و كاهش مقدار مالون دي آلوئيد در هر دو ژنوتيپ مورد بررسي شد. شوري، محتواي نسبي آب را در هر دو رقم كاهش داد. اما كود نيتروژن تاثير معني داري بر ميانگين اين صفت نداشت. در اين ميان، تفاوت هاي ژنوتيپي بين دو رقم، به لحاظ مقاومت به تنش شوري و همچنين كودپذيري بين دو ژنوتيپ، سبب گرديد كه تاثير افزايش مصرف كود بر رقم بم بيشتر از رقم حساس تجن باشد. اين نتايج نشان داد كه نيتروژن مي تواند به عنوان ماده اوليه تركيبات فيزيولوژيك، صدمات مضر شوري در مرحله حساس پنجه زني در گندم را بهبود بخشد