تأثير انگيزاننده‌هاي بيروني بر عملكرد كاركنان نيروي انتظامي

نیروی انسانی با ارزش‌ترین منبع در هر سازمانی است. زیرا استفاده بهینه و كارا از سایر منابع و دستیابی به اهداف سازمان در گرو عملكرد نیروی انسانی است. نیروی انتظامی از نظر شرایط خاصی كه دارد، متفاوت با سایر سازمان‌ها بوده و كار در آنجا با دشواری‌های خاصی همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر انگیزاننده‌های بیرونی بر عملكرد كاركنان نیروی انتظامی شهر بوشهر انجام پذیرفته است كه در این راستا تأثیر محرك‌های بیرونی، انگیزاننده های درونی بر عملكرد كاركنان نیروی انتظامی بررسی می‌شود. در این پژوهش، ابتدا با مرور ادبیات نظری، به شناسایی انگیزاننده‌های بیرونی و استخراج مدل مفهومی پژوهش اقدام گردید. سپس پرسشنامه‌ای تهیه و پس از اطمینان از روایی و پایایی آن، به منظور گردآوری داده‌ها، بین كاركنان نیروی انتظامی توزیع شد. در نهایت فرضیه‌ها و مدل مفهومی پژوهش با استفاده از نرم‌افزار Smart PLS مورد آزمون قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد كه انگیزاننده های بیرونی، انگیزاننده های درونی و رضایت شغلی بر عملكرد كاركنان نیروی انتظامی شهر بوشهر تأثیر معناداری دارند. همچنین انگیزاننده های بیرونی بر رضایت شغلی كاركنان تأثیر دارد. اما انگیزاننده های درونی بر رضایت شغلی تأثیر ندارد.