بررسي رابطه چگونگي بهسازي سازمان با نحوه برخورد مديران با تعارض (مورد مطالعه: سازمان آموزش وپرورش تهران)

يكي از عمده ترين و در عين حال غير قابل اجتناب ترين مسائل در سازما ن ها ، تعارض بين افراد و گروه ها ي موجود در آنها است. مديران معمولاً نسبت به تعارض نگرشي منفي داشته و از آن هراسان و گريزان هستند و سعي در از بين بردن و سركوب كردن يا ناديده انگاشتن آن دارند . علت اساسي اين امر ، عدم اطلاع از ماهيت و ويژگي هاي تعارض است. هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه بين چگونگي بهسازي سازمان با نحوه برخورد مديران با تعارض، به صورت موردي در آموزش و پرورش شهر تهران است . پژوهش از نظر نوع و هدف كاربردي و از نظر ماهيت، توصيفي از نوع همبستگي و از نظر روش و ابزار جمع آوري داد ه ها، با دو دسته كتابخانه اي وپرسش نامه هاي محقق ساخته و استاندارد، به بررسي ديدگا ه ها با تكيه بر نظريه ها و تحقيقات انديشمندان و خبرگان علمي پرداخته است. واحد تحليل آماري تحقيق، مدير صلاحيت داري است كه در تصدي يكي از مشاغل موجود مديريتي اداره هاي آموزش و پرورش تهران است و بر طبق آمار اخذ شده، تعداد آنان در اداره كل شهر تهران 398 نفر و در اداره هاي مناطق تهران 2089 نفر است كه با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه مورگان و كرجسي ( 1970 ) حجم نمونه تحقيق به روش نمونه گيري تصادفي ساده 333 نفر تعيين شده است. روايي پرسش نامه از طريق روايي صوري و محتوايي و با اجراي آزمايشي پرس شنامه در نمونهاي با حجم 30 نفر انجام و مورد تاييد خبرگان مديريتي قرار گرفت و پايايي آن نيز از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ براي اطمينان از ثبات دروني پرس شنامه ها بهره گرفته شد و مقدار آن براي پرسش نامه ، چگونگي بهسازي سازمان 86 درصد و براي پرسش نامه نحوه برخورد با تعارض 89 درصد محاسبه شد . پس از جمع آوري داده ها ، براي تجزيه و تحليل فرضيه هاي پژوهش از آمار استنباطي و آزمون هاي ضريب همبستگي اسپيرمن، رتبه بندي فريدمن، يومان ويتني و كروسكال واليس استفاده شد. درنتايج به دست آمده مشاهده مي شود كه رابطه بهسازي سازمان و نحو ه برخورد مديران با تعارض، مثبت و معنادار است. به عبارتي نحوه برخورد مديران با تعارض بر بهسازي سازماني به صورت جدي تاثيرگذار است.