بازخواني ارتباط انسان- طبيعت از طريق بررسي نماد باغ درآثار نقاشي معاصر ايران

در يك قرن اخير، براي رفع بحرانِ ارتباط انسان با طبيعت وخسارات ناشي از آن، راهكارهاي گوناگون با رويكردهاي متفاوت ارائه شده است. ازآنجا كه اين بحران جهانشمول است، بسياري از اين راهكارها به صورت كلي و در مقياس جهاني اعلام شده است. حال آنكه به نظر م يرسد، م يتوان ذهنيت انسان معاصر را در مورد طبيعت، در هر يك از فرهنگهاي بومي به طور جداگانه بازشناسي كرد و راهكارهاي متناسب با هريك از آنها را ارائه نمود. از آنجا كه به طور معمول، پرسش مستقيم درباره نظر افراد در مورد طبيعت، منجر به دريافت پاس خهاي كليش هاي و شعارگونه از ايشان م یشود، براي دوري از اين معضل، در اين تحقيق با بررسي آثار نقاشي معاصر تحت عنوان جايگاه طبيعت و پديده معمارانه باغ، در ذهنيت انسان ايراني معاصر، با روش نمون هگيري احتمالي در ميان آثار به نمايش درآمده در هفت نمايشگاه دوسالانه نقاشي معاصر ايران و پنج نمايشگاه نقاشي تجلي احساس مورد بررسي و تحليل كيفي و كمّي قرار گرفته است. نتايج به دست آمده نشان ميدهد كه مشكلات و راهكارهاي آنها در طبيعت مصنوع (باغ)، از طريق توجه به مفاهيم ذهني انسان معاصر و عمق درياف تها و پرداخ تهاي او ميسر م يگردد.