اثر هشت هفته تمرين همزمان هوازي- مقاومتي بر توان هوازي و ظرفيت عملكردي زنان جوان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

The Effect of Eight-Week Concurrent Aerobic-Resistance Training on Aerobic Power and Functional Capacity on Young Female Patients with Multiple Sclerosis

زمينه و هدف: با توجه به افزايش ناتواني جسماني در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (MS) و كمبود اطلاعات در زمينه ي تاثير تمرينات همزمان با رويكرد كمك درماني، پژوهش حاضر جهت بررسي تاثير هشت هفته تمرين همزمان هوازيمقاومتي بر توان هوازي و ظرفيت عملكردي زنان جوان مبتلا به MS طراحي گرديد. روش بررسي: 47 بيمار زن مبتلا به ام اس به طور تصادفي در دو گروه تجربي 27 نفر با ميانگين سني (07/3plusmn 74/28 سال) و BMI (32/4plusmn 9/31 كيلوگرم/متر مربع) و معيار ناتواني (41) و كنترل 20 نفر با ميانگين سني (11/4plusmn 20/28 سال) BMI (57/4plusmn 43/30 كيلوگرم/متر مربع) و معيار ناتواني (41) تقسيم شدند. دو گروه به صورت پيش آزمون و پس آزمون در قالب آزمون هاي سرعت راه رفتن 10 و 500 متر، تعادل، خستگي و توان هوازي ارزيابي شدند. گروه تجربي علاوه بر مصرف داروهاي تجويزي، در برنامه هشت هفته اي تمرين همزمان (3 جلسه در هفته و هر جلسه 10 دقيقه گرم كردن، 15 دقيقه تمرينات هوازي با 7560 درصد ضربان قلب بيشينه، 25 دقيقه تمرينات با وزنه بر اساس 10 تكرار بيشينه و 5 دقيقه سرد كردن) شركت نمودند. براي تحليل استنباطي متغيرهاي تحقيق از آزمون t همبسته و مستقل استفاده گرديد. يافته ها: نتايج حاكي از تغييرات معني دار در كاهش خستگي، بهبود تعادل و سرعت راه رفتن در مسافت هاي 10 و 500 متر گروه تجربي بود (05/0P lt )؛ ولي در توان هوازي اين گروه تفاوت معني داري ملاحظه نشد. نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد تمرينات همزمان سبب بهبود سرعت راه رفتن، بهبود تعادل و كاهش خستگي در زنان مبتلا به MS مي شود. لذا، انجام اين تمرينات براي بهبود وضعيت عملكردي و حركتي اين بيماران مناسب به نظر مي رسد.

Background and Objective: According to physical disability progression in patients with multiple sclerosis (MS), little data about concurrent training effectiveness with therapeutically aid approach, this study was designed to investigate the effect of concurrent aerobicresistance training for eightweeks on aerobic power and functional capacity in young female patients with Multiple Sclerosis. Materials and Methods: 47 female patients with MS were randomly assigned to an experimental group (27 subjects 28.74 plusmn 3.07 yrs. BMI of 31.9 plusmn 4.32 kg/m2 degree of disability (14) and a control group (20 subjects 28.20 plusmn 4.11 yrs. BMI of 30.43 plusmn 4.57 kg/m2 degree of disability (14). The subjects were assessed in the pretest and posttest using 10 and 500m walking speed, balance, fatigue, and aerobic power tests. In addition to taking the prescribed medications, the experimental group participated in an 8week concurrent training program (3 sessions per week including 10 min warmup, 15 min aerobic exercise at 6075% maximum heart rate, 25 min weight training exercises at 10repetition maximum (10RM) and 5 min cooldown). The control group only took the prescribed medications. To analyze the collected data, Ttests for dependent and independent sles were used. Results: The results indicated significant improvement in fatigue, balance, and walking speed of the experimental group (Plt 0.05), but there were no significant changes in their aerobic power. Conclusion: The results suggest that concurrent training exercises such as aerobicresistance program can improve walking speed, balance, and fatigue in women with multiple sclerosis. Therefore, such training exercises are recommended for movement and functional status of these patients.