بررسي بيوشيميايي و هيستوپاتولوژيكي ضايعات حاصل از نانوذره اكسيد روي در بافت كبد موش صحرايي نژاد ويستار

اكسيد روي يكي از موارد پر استفاده در زمينههاي مختلف صنعتي است،به همين علت به صورت گسترده توليدميشودو كاربردهاي تكنولوژيكي فراوان دارد. بدن انسان ممكن است خواسته يا ناخواسته در معرض اين نانوذرات قرار گيرد. در اين مطالعه سميت حاد نانوذرات اكسيد روي بر ميزان آنزيم­هاي كبدي و هيستوپاتولوژي بافت كبد مورد بررسي قرار گرفت.تعداد 50 سر موش صحرايي ماده نژاد ويستار به وزن 220-180 گرم را به 5 گروه 10 تايي تقسيم كرديم كه گروهها شامل يك گروه كنترل، گروه شم و سه گروه با دوزهاي مختلف 25، 50 و 100 ميليگرم نانوذره اكسيد روي (دو بار در هفته به مدت چهار هفته) به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن موش صحرايي دريافت كردند. پس از خونگيري ميزان كلسترول، تري گليسريد، پروتئين تام، آلبومينو آنزيمهاي كبدي (ALTAST و ALP) تعيين شد و پس از برداشتن بافت كبد مراحل فيكساسيون و پردازش، تهيه مقاطع بافتي و رنگ آميزي هماتوكسيلين-ائوزين انجام شد، پس از جداسازي بافت، نمونه ها هضم و غلظت فلز روي توسط دستگاه جذب اتمي سنجيده شد، در نهايت دادهها توسط آزمون آماري آناليز واريانس يكطرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. ارزيابي هيستوپاتولوژيككبد ضايعاتي همچون نكروز، پرخوني و دژنرسانس واكوئوليدر دوز 25ميلي­گرم بر كيلوگرم را نشان داد و در دوزهاي50 و 100 ميلي­گرم بر كيلوگرم اينفيلتريشن سلول هاي آماسي نيز مشاهده شد. در بررسي سرولوژيكي نيز سطح آنزيم­هاي كبديALTAST وALP افزايش يافت. همچنين بيشترين مقادير جذب نانوذره در دوز 100 ميلي­گرم بر كيلوگرم مشاهده شد. نتايج مطالعه حاضر سميت نانوذرات ZnOرا بر روي كبد به شكل وابسته به دوز مشخص نمود؛ بنابراين مواجهه با نانوذرات مي­تواند خطرات جدي را در انسان ايجاد كند.