رابطه بين توكل و اعتماد به خدا، با اضطراب وجودي در ميان مدرسان دانشگاه

The relationship between trust in God with existential anxiety among university instructors

زمينه و هدف: تحقيق حاضر بين‌رشته‌اي است؛ از يك‌سو مربوط به زمينه روان‌شناسي و مذهب و از سوي ديگر در زمينه فلسفه و انسان‌شناسي فلسفي (آنتروپولوژي) انجام شده‌است. پژوهش حاضر، به بررسي رابطه معنادار بين توكل و اعتماد به خدا، با اضطراب وجودي در ميان مدرسان دانشگاه آزاد اسلامي پرداخته است. روش‌شناسي: اين تحقيق از نوع همبستگي است. بدين منظور، 234 نفر از اعضاي هيئت علمي دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب، به روش نمونه¬گيري طبقه‌اي انتخاب شدند و تمامي شركت‌كنندگان با دو آزمون (اضطراب وجودي) و (راه‌يابي در حوادث و رخدادهاي زندگي) مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد، بين توكل و اعتماد به خدا و اضطراب وجودي مدرسان رابطه منفي و معنادار وجود دارد و اگر مؤلفه اقدام در توكل و اعتماد به خدا افزايش يابد، پيش بيني مي شود كه اضطراب وجودي (0.346 انحراف استاندارد) كاهش يابد و اگر مؤلفه اسناد در توكل به خدا افزايش يابد، پيش بيني مي شود كه اضطراب وجودي (0.181 انحراف استاندارد) افزايش خواهد يافت. هم چنين با افزايش سن و افزايش سابقه تدريس، اضطراب وجودي كاهش پيدا مي كند؛ بنابراين به نظر مي رسد كه توكل و اعتماد به خدا در ميان مدرسان همه گروه هاي آموزشي، يك عامل كليدي در كاهش اضطراب وجودي است.

Background and Purpose: The current research was an interdisciplinary research, in one hand it’s related to psychology and religion and in other hand accomplished in the field of philosophy and philosophical anthropology. The current research aims at survey on the significant relationship between trust in God and existential anxiety among Islamic Azad university instructors. Methodology: This research method was correlation. For this reason 234 people of IAU faculty members at south Tehran branch were selected through stratified sampling method and all the participants were examined with two test(existential anxiety) and(progression in events and daily life accidents). Findings & Conclusion: The findings of this research indicated that there is a significant relationship between trust in God and existential anxiety of instructors, if the action component of trust in God was increased, it was predicted that the existential anxiety would have been decreased and if the document component of trust in God was increased, it was predicted that the existential anxiety would have been decreased. And also by increasing age and records of teaching, the existential anxiety would be decreased. So it’s assumed that trust in God among instructors in all educational groups considers as a key factor on decreasing existential anxiety.