تأثير سطوح انرژي و محدوديت غذايي در دان حبه‌اي‌شده بر عملكرد و فراسنجه هاي خوني در جوجه هاي گوشتي

هدف از انجام اين آزمايش بررسي تاثير سطوح انرژي سوخت وساز (متابوليسم)، شدت و مدت محدوديت غذايي در دان حبه اي يا پوشش دارشده (پلت) بر عملكرد، فراسنجه (پارامتر)هاي خوني و همچنين خصوصيات لاشه در جوجه­هاي گوشتي بود. شمار 480 قطعه جوجه گوشتي نر سويه راس 308 در آزمايش فاكتوريل 3×2×2 با دوازده تيمار و چهار تكرار استفاده شد. تيمارهاي آزمايشي شامل دو سطح انرژي قابل سوخت وساز، دو سطح شدت محدوديت غذايي (90درصد و 85درصد استاندارد مصرف سويه) و سه دوره محدوديت (21-8، 28-8 و 35-8 روزگي) بودند. با افزايش سطح انرژي جيره، از21-8 و 42-1 روزگي برخلاف 7 روزگي وزن بدن و ضريب تبديل بهبود مي يابد (05/0>P). اعمال90درصد محدوديت غذايي نسبت به 85درصد، همچنين دوره هاي محدوديت 21-8 و 28-8 نسبت به 35-8 روزگي، وزن بدن را به طور معني داري افزايش داد (05/0>P). در 14روز محدوديت، افزايش سطح انرژي به همراه 90درصد محدوديت، موجب افزايش وزن نسبي لاشه و ران در 42 روزگي ­شد ولي در 21 و 28 روز محدوديت، بيشترين وزن لاشه و ران در 85درصد محدوديت به همراه سطح بالاتر انرژي مشاهده ­شد (01/0>P). افزايش انرژي جيره منجر به بالا رفتن گلوكز خون در سنين 28 و 35 روزگي، كاهش غلظت تري گليسيريد و افزايش درصد چربي بطني در سن 42 روزگي شد (05/0>P). به طوركلي، افزايش سطح انرژي جيره با شدت محدوديت 90درصد (نسبت به استاندارد مصرف سويه) به مدت سه هفته (28-8 روزگي) در دان حبه اي شده منجر به بهبود عملكرد در جوجه هاي گوشتي مي شود.