تاثير سطوح مختلف انرژي بر عملكرد ، اجزاي لاشه و برخي فراسنجه هاي خوني در جوجه هاي گوشتي نر سويه آرين در شرايط القاي آسيت

در این آزمایش با استفاده از طرح بلوك­های كامل تصادفی تأثیر سه سطح انرژی در چهار تكرار شامل؛ 1-سطح انرژی جیره برابر راهنمای سویۀ آرین، 2-كاهش سطح انرژی جیره به میزان 100 كیلوكالری در دورۀ آغازین و 150 كیلوكالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین، 3- كاهش سطح انرژی جیره به میزان 200 كیلوكالری در دورۀ آغازین و 300 كیلوكالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین بر عملكرد و پیشگیری از عارضۀ آسیت 60 قطعه جوجۀ گوشتی نر در طول شش هفته بررسی شد. در طول آزمایش وزن بدن، خوراك مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و شاخص تولید تعیین شد. در 35 روزگی هماتوكریت و فراسنجه­های خونی اندازه­گیری شد. در پایان آزمایش ویژگی­های لاشه و نسبت بطن راست به كل بطن تعیین و مقایسه شد. كاهش سطح انرژی جیره افزایش وزن بدن و مصرف خوراك را افزایش داد (05/0>P). هزینۀ خوراك به ازای هر كیلوگرم افزایش وزن با كاهش سطح انرژی جیره كاهش یافت (05/0>P). كاهش انرژی جیره مقادیر هموگلوبین، و هماتوكریت را كاهش داد (05/0>P) و سطح كورتیكواسترون افزایش یافت (05/0>P). هورمون T3 تحت تأثیر كاهش انرژی جیره قرار نگرفت ولی T4 با كاهش سطح انرژی جیره افزایش یافت (05/0>P) و همچنین نسبت T3 به T4 با كاهش سطح انرژی جیره كاهش یافت (05/0>P). با توجه به نتایج كاهش سطح انرژی جیره به‌صورت تیمار شمارۀ 2 (یادشده در بالا) از لحاظ عملكرد و شاخص‌های مرتبط به آسیت بهتر از دو گروه دیگر بود.