بهينه سازي نور روز و جريان انرژي در جداره هاي نورگير در فرآيند طراحي يك ساختمان (نمونه ي موردي: مجموعه آپارتماني در اصفهان)

با توجه به این كه در بسیاری از منازل مسكونی از نورگیر به عنوان راهكاری برای تأمین نور طبیعی استفاده می شود و این فضا در بسیاری از موارد به دلیل نادیده گرفتن برخی مسائل طراحی و اجرایی بر خلاف تصور میزان مصرف انرژی را بش تر می كند، این در حالی ست كه فضای نورگیر با توجه به مساحت زیادی كه به خود اختصاص می دهد علاوه بر ایفای نقشی اساسی در بهره گیری از نور طبیعی، می تواند به عنوان فضایی جهت جذب و ذخیره ی انرژی خورشید در زمستان و انتقال آن به فضای مسكونی عمل كرده و باعث كم تر شدن تأثیر نوسانات دمای محیط بیرون بر فضای داخلی و مجاور نورگیر شود و در تابستان نیز به واسطه ی تهویه ی طبیعی و القای گردش هوا در سرمایش غیرفعال ساختمان موثر باشد. این مقاله به بررسی میزان تأثیر راهكارهای مختلف طراحی نورگیر در كاهش مصرف انرژی ساختمان می پردازد و در راستای بهینه سازی نورگیری متداول گام بر می دارد. برای این منظور با استفاده از نرم افزار اكوتكت یك ساختمان مسكونی در شهر اصفهان مدل سازی شده و همزمان با روند بهینه سازی نورگیر، میزان تأثیر عوامل مهم در كاهش بار سرمایش و گرمایش ساختمان مورد بررسی قرار خواهد گرفت. این ساختمان دارای پنج طبقه ی مسكونی روی پیلوت بوده و دیوارها فاقد عایق حرارتی و پنجره ها دو جداره ی كم گسیل با قاب آلومینیومی هستند.