تاثير تمرين تركيبي بر فاكتور رشد فيبروبلاستي 23 و برخي از عوامل خطرزاي مرتبط با كلسيفيكاسيون عروقي در بيماران همودياليزي

زمينه و اهداف: مرگ و مير ناشي از بيماري قلبي- عروقي در بيماران كليوي مزمن به طور گسترده اي در حال افزايش است. هدف اين مطالعه ارزيابي اثر بخشي تمرينات منظم تركيبي حين دياليز بر فاكتورهاي خطر مداخله گر در كلسيفيكاسيون عروقي در بيماران همودياليزي بود. مواد و روش ها: تعداد 45 نفر بيمار همودياليزي با ميانگين سن وزن، به طور تصادفي در دو گروه تمرين (24 نفر) و گروه كنترل (21 نفر) انتخاب شدند. گروه تمرين در يك دوره برنامه تمرين تركيبي 16 هفته اي شركت كردند. تمرينات شامل ركاب زدن بوسيله ارگومتر و تمرينات مقاومتي پا با استفاده از وزنه در طول سه جلسه هفتگي دياليز بود. قبل از شروع تمرينات و پس از پايان دوره تمريني، پارامترهاي مرتبط با كلسيفيكاسيون و عملكرد كليه (فاكتور رشد فيبروبلاستي 23، پاراتورمون، فسفر و كلسيم) و كيفيت زندگي اندازه گيري شدند. يافته ها: بر اساس نتايج، 4 ماه تمرين تركيبي، موجب كاهش معني دار مقدار هورمون پاراتيروئيد و فسفر گرديد. اما تغيير معني داري در مقدار فاكتور رشد فيبروبلاستي 23 و كلسيم در اثر تمرين مشاهده نگرديد . همچنين فعاليت ورزشي به طور معني داري، باعث بهبود كيفيت زندگي و عملكرد بدني بيماران همودياليزي گرديد . نتيجه گيري: تغيير در برخي فاكتورهاي مرتبط با كلسيفيكاسيون عروقي و همچنين بهبود كيفيت زندگي نشان دهنده اثر مثبت تمرينات تركيبي بر اين بيماران است.