نقش شدت هيجان و اجتناب تجربه اي در پيش بيني اضطراب صفتي

هدف پژوهش حاضر، بررسي ميزان پيش­بيني­كنندگي شدت هيجان و اجتناب تجربه­اي در­ اضطراب صفتي بود. روش: پژوهش شامل مطالعه­اي مقطعي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجوياني است كه در نيم‎سال دوم تحصيلي 92-93 مشغول به تحصيل بوده­اند. با استفاده از روش نمونه­گيري تصادفي خوشه­اي مرحله­اي، 197 دانشجو انتخاب شدند و ابزارهاي زيرمقياس صفت مقياس اضطراب صفت- حالت، مقياس شدت عاطفه و مقياس پذيرش و عمل را تكميل كردند. تجزيه و تحليل داده­ها با استفاده از روش همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيري گام به گام انجام شد. يافته­ها: نتايج پژوهش نشان داد كه شدت هيجان (p<0/01، r=0/44 ) و اجتناب تجربه ای p<0/01، r=0/53) با شدت اضطراب صفتي، رابطه مثبت و معنا­دار داشت. هم‎چنين، براساس نتايج تحليل رگرسيون چندگانه گام به گام، اجتناب تجربه­اي و شدت هيجان توانستند 37 درصد تغييرات مربوط به اضطراب صفتي را تبيين نمايند (p<0/001) نتيجه­گيري: طبق يافته­هاي پژوهش حاضر، شدت هيجان و اجتناب از تجارب دروني منفي را مي­توان به عنوان متغيرهاي پيش­بين شدت اضطراب صفتي در نظر گرفت.