مطالعه اثرات هيستوپاتولوژيك آلاينده هاي آلي (نفتالن و بوتاكلر) بر گناد نر و (Carassius auratus) ماده ماهي حوض

امروزه سيستم توليدمثلي ماهيان به عنوان يك مدل با ارزش جهت بررسي اثرات قابل ملاحظه تركيبات برهم زننده اندوكريني مورد توجه است. اين مطالعه نيز به اثرات هيستوپاتولوژيكي نفتالن و بوتاكلر بر بافت گناد نر و ماده ماهي حوض به عنوان مدل زنده مناسب مي پردازد. بدين منظور ماهيان سالم از مركز پرورش ماهي تهيه شده، پس از يك هفته سازگاري با شرايط آزمايشگاهي، به مدت 15 روز در معرض نفتالن به ميزان 0/28 قرار داده شدند. سپس بافت بيضه و تخمدان در بوئن فيكس μL/L 200 و بوتاكلر ٪ 60 به ميزان μg/L شد و پس از طي مراحل معمول بافتشناسي، از آنها برش هاي 6 ميكروني تهيه و به روش هماتوكسيلين ائوزين رنگآميزي شد. مهمترين تغييرات قابل مشاهده در بافت بيضه شامل دژنره شدن سلول هاي زاينده، تكثير و هيپرتروفي سلولهاي سرتولي، توسعه بافت همبند و فيبروزه شدن بافت بيضه، ممانعت از توسعه لوله هاي اسپرمساز، مشاهده لوله هاي مني ساز پر از اسپرم هاي رسيده (در تيمار نفتالن) و لوله هاي مني ساز فاقد اسپرم (در تيمار بوتاكلر). اين علائم به طور عمده در گروه شاهد مشاهده نشدند. مشاهدات ميكروسكوپ نوري نشان داد كه در تخمدان نمونه هاي شاهد، اووسيت هاي مراحل پيش زرده سازي و كورتيكال قشري به نسبت تقريبا برابر وجود داشت، اما در تيمار نفتالن بيشتر اووسيت هاي تخمدان در مرحله پيش زرده سازي قرار داشتند و هنوز وارد مرحله بعدي نشده بودند. در تيمار بوتاكلر بخش اعظم اووسيت ها در مرحله دورهستكي و كورتيكال قشري قرار داشتند. در مجموع ميتوان بيان كرد كه برهم زننده هاي اندوكريني توانايي تغيير در مراحل مختلف رشد گناد و مراحل تكويني گامت ماهي نر و ماده را دارند.