مقايسه قابليت معيارهاي پيوسته و گسسته در ارزيابي تكه تكه شدگي سيماي اراضي جنگلي گرگان

بوم­شناسی سیمای سرزمین عمدتاً مبتنی بر الگوی لكه، راهرو و پس­زمینه است. اگرچه این الگو در مطالعات بوم­شناسی سیمای سرزمین بسیار كارآمد و موفق عمل كرده است، اما عقیده بر این است كه این الگو نمی­تواند نمایش صحیحی از ناهمگنی پیوسته ارائه دهد. همین عامل موجب شده تا برخی از محققین این رشته در پی یافتن شاخص­های جدیدی باشند كه به وسیله آن‌ها بتوان سیمای سرزمین را در چارچوبی پیوسته مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. هدف از این مطالعه، مقایسة قابلیت معیارهای پیوسته و گسسته در ارزیابی تكه تكه شدگی سیمای اراضی جنگلی گرگان با استفاده از تكنیك پنجره متحرك است. به این منظور ابتدا تصویر ماهواره اسپات در سال 1389 با استفاده از الگوریتم حداكثر احتمال طبقه­بندی گردید سپس از تصویر ماهواره لندست در سال 1389شاخص پوشش گیاهی NDVI تهیه گردید. تكنیك پنجره متحرك در اندازه پنجره­های 60، 90، 150 و 300 متر بر روی شاخص پوشش گیاهی و نقشه طبقه­بندی شده با انتخاب شش معیار درصد سیمای سرزمین، جداشدگی، شاخص بزرگ‌ترین لكه، اندازه مؤثر شبكه، شاخص تجمع و شاخص شكل سیمای سرزمین در سطح كلاس بكار گرفته شد. به منظور مقایسه همبستگی میان تصاویر خروجی هر یك از این معیارها، از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج مقایسات آماری در اندازه پنجره­های مختلف نشان داد كه با افزایش اندازه پنجره مقادیر همبستگی تمامی معیارها افزایش می­یابد، به طوری كه بیش­ترین مقدار همبستگی در اندازه پنجره 300 متر و در معیارهای درصد سیمای سرزمین و جداشدگی دیده می­شود. تمامی معیارها در اندازه پنجره 60 متر كمترین مقادیر همبستگی را از خود نشان دادند و در این میان شاخص شكل سیمای سرزمین با 33/0 درصد دارای كمترین مقدار همبستگی است.