بررسي پراكنش، تراكم و زي توده بزرگ موجودات بنتيكي در محل استقرار پرورش ماهي در قفس در سواحل جنوبي درياي خزر

اين پژوهش در راستاي يك طرح تحقيقاتي در سواحل جنوبي درياي خزر (آبهاي مازندران- كلاراباد) در سال 1391 به اجرا درآمد. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات پرورش ماهي در قفس بر روي پراكنش، تراكم و زي توده بزرگ موجودات بنتيكي در آبهاي كلارآباد در عمق 20 متر بود. نمونه برداري بصورت ماهانه در سه ايستگاه 1 (محل استقرار قفس)، 2 (شاهد با فاصله 500 متر) و 3 (50 متر بعد از قفس) با استفاده از يك گرب با قطردهانه 30 سانتيمتر بود. در مجموع 6 گروه از موجودات بنتيكي شامل 2 شاخه، 2 رده، 4 خانواده و 6 گونه شناسايي شدند. در مجموع 23442 عدد از بزرگ موجودات بنتيكي شمارش شدند كه كمترين و بيشترين فراواني به ترتيب در ايستگاههاي 1 (4/23%) و 2 (8/46%) بوده است. نتايج نشان داد كه بيشترين تراكم در ايستگاه 2 و زي توده در ايستگاه 3 بترتيب با ميانگين 4/1230±646 عدد در متر مربع و 001/1±526/0 گرم در متر مربع بود جايي كه مي تواند به دليل بترتيب عدم فعاليت پرورش ماهي در قفس و حضور گونه Cerastoderma lamarki به جهت بزرگ جثه بودن بستگي داشته باشد. حداكثر تراكم و زي توده ماكروبنتوزها در فصل پاييز بترتيب با ميانگين 58/1371±13/888 عدد در هر مترمربع و 88/0±524/0 گرم در هر مترمربع و كمترين تراكم و زي توده در فصل زمستان بترتيب با ميانگين 22/138±33/143 عدد در هر مترمربع و 078/0±070/0 گرم در هر متر مربع بود كه اين موضوع مي تواند به دليل بترتيب فعاليت پرورش ماهي در قفس و فصل زمستان گذراني بستگي داشته باشد. گونه Streblospio gynobranchiata از پرتاران غالب جمعيت بزرگ موجودات بنتيكي را با 3/93 درصد بخود اختصاص داد، جايي كه مي تواند به دليل غيربومي بودن، قدرت سازش پذيري بالا و مناسب بودن شرايط زيستي مرتبط باشد. نتيجه گيري اين كه، ميزان تراكم و زي توده بزرگ موجودات كفزي در ايستگاه محل استقرار قفس كمتر از ساير ايستگاهها بود، جايي كه مي تواند به فعاليت پرورش ماهي در قفس و اثرات آن بر موجودات بستر زي بستگي داشته باشد. بنابراين، پيشنهاد مي گردد، هر گونه فعاليت آبزي پروري دريايي در سواحل جنوبي درياي خزر مي بايست با حفظ ملاحظات زيست محيطي و اجراي طرح ارزيابي تفضيلي اثرات زيست محيطي (EIA) صورت پذيرد.

The study is part of a research project on the southern shores of the Caspian Sea (Mazandaran waters- Kelarabad) was conducted in 2012. The aim of this study was to evaluate the effects of fish farming in cages on the distribution, abundance and biomass of macrobenthos organisms in the water at a depth of 20 meters Kelarabad. Sampling was monthly at three stations including 1(seating cage), 2 (control with a distance of 500 m) and 3 (50 meters after the cage) using a grab with 30 cm diameter. A total of 6 groups of benthic organisms, including 2 branches, 2classes, 4 families and 6 species were identified. Overall, 23442 specimens of large benthic organisms were counted, the lowest and highest frequency at stations 1 (23.4%) and 2 (46.8%), respectively. The results showed that the highest abundance at station 2 with an average of 646.00±1230.43 N/m2 and biomass with 0.526±1.00 g/m2 in station 3, in which can be due to the lack of cage fish farming activity and the presence of big species to depend Cerastoderma lamarki, respectively. The highest abundance and biomass was in autumn with mean 888.3±1371.58 N/m2 and 0.524±0.887 g/m2 and lowest was in winter with mean 143.33±138.22 N/m2 and 0.070±0.078 g/m2. This could be related to activity fish cage culture and wintering season. The Streblospio gynobranchiata of polychaeta dominant benthic organisms with large population accounted 93.3%. This could be due to exotic species, high power compatibility and suitability related to environmental conditions. The conclusion is that the abundance and biomass of macrobenthos organisms in station 1 was less than other stations in which can be duo to concerned fish cage activity and its effects on organisms’ infauna. Therefore, it is suggested that any activity in the Caspian Sea offshore aquaculture should maintain environmental considerations and implementation of detailed environmental impact assessment (EIA) projects.